Treinreis in coronatijden
Ik zit in de trein, in de stiltecoupé. Normaal ga ik daar nooit zitten, omdat ik er bloednerveus van word. Er is altijd wel iemand die toch praat en dan raak ik in conflict met mezelf: zal ik er wat van zeggen of niet, zal iemand anders er wat van zeggen? In plaats van de.. Lees verder
Het is maar wat je erin ziet!
Het werd ’t laatste gesprek. Haar man, het was haar tweede, was eergisteren overleden. Zij zelf zou twee dagen later overlijden. De dood gaat rond in het ziekenhuis, altijd al, maar nu vaker… Lees verder
Beer in het licht
“Bruun de Beer zat in zijn hoekje en hij keek mij stralend aan…” schreef mijn vader in 1967 in mijn poesiealbum. Inmiddels zou ik de blik van Bruun niet meer ‘stralend’ noemen maar hij kijkt als hoogbejaarde beer zeker nog goed uit z’n berenogen. Jarenlang keek ik uit op dozen en kratten, en als ik.. Lees verder