Cri de coeur du pasteur
Een paar jaar terug was een terroristische aanslag al een hele schrik, als je die – vlak voordat je preek af was – nog moest incasseren en verwerken; naarstig op zoek naar iets om te zeggen. Iets van hoop en iets van de-mensen-niet-met-lege-handen-weg-laten-gaan; iets van Jezus of iets van God. Zonder goedkoop of zalvend of.. Lees verder
Vasten
Als jong kind al had ik een hekel aan de vastentijd. Geen snoep, kaal belegde boterhammen, sombere kleuren in de kerk, en dat alles in een jaargetijde van kou en maartse buien. Deze periode van onthouding liep uit op de Goede Week die zo mogelijk nog soberder was als de tijd ervoor met als dieptepunt.. Lees verder
Vasten – hóe dan?
Nee, van ‘de vastentijd’ wist ik niets toen ik in de jaren ’80 met m’n gereformeerde hoofd in een oecumenische studentengemeente belandde. Lijdenstijd, ja dat woord kende ik wel en daar hoorde een nogal onbenoembare zwaarte bij… Lees verder