28 november 2023

Grootouders voor toekomst

Geschreven door Beppie van der Waal

Onlangs zag ik op televisie een uitzending over de groene pleinen van Barcelona. Mijn aandacht werd getrokken door de zin ‘Hoe Barcelona honderden levens kan redden met autovrije groene ‘supereilanden’! 

Grote autovrije en groene zones worden momenteel met succes uitgetest en voorstanders willen ze liefst zo veel mogelijk zien verschijnen in het straatbeeld. Het worden ‘supereilanden’ genoemd, in het Spaans ‘superillas’ of ‘supermanzanas’. De typische vierkante huizenblokken met daartussen drukke eenrichtingstraten worden omgevormd tot autoluwe zones waar fietsers en voetgangers prioriteit krijgen. In plaats van het doorgaand verkeer nu door elke straat te sturen, mogen bezoekers enkel nog via de ‘buitenkant’ van een vierkant met negen huizenblokken passeren. De stratenstructuur is zodanig dat die mogelijkheid heel logisch is. Alles daarbinnen is voorbehouden voor zachte weggebruikers. Alleen bewoners en stads- en hulpdiensten mogen er nog met de auto komen.

Ik merkte dat ik er blij van werd. De voordelen zijn immens: meer groen, en vooral grote bomen, voetgangerszones, parken, speeltuinen en andere ontmoetingsplaatsen voor de buurt. 

De gevolgen zijn niet minder indrukwekkend: luchtvervuiling wordt met een kwart teruggedrongen en in de zomer wordt het zeker een paar graden minder warm. En wat te denken van de kinderen die buiten kunnen spelen en de mensen die elkaar kunnen ontmoeten. 

Zelfs winkeleigenaren, die bang waren voor minder klandizie zijn nu voorstander van dit concept. Ze krijgen bijna nog meer klanten. En die komen gewoon allemaal op de fiets. 

Onwillekeurig moest ik denken aan één van onze teksten om u voor te bereiden op het Groene weekend vorig jaar. Toen schetsten we ook zo’n vergezicht. Groene straten met veel bomen en bloeiende planten met vlinders en allerlei insecten. Kinderen die buiten spelen en anderen die overdag of ’s avonds lekker op een bankje de buren ontmoeten. Zag u het toen ook al voor u?

Nu denk ik, dat het niet persé een ver-gezicht hoeft te zijn. Het kan nu al als mensen weer meer centraal gaan staan, als welzijn een prioriteit wordt. Voor mij, als grootmoeder van 4 kleinkinderen, is dit een wenkend perspectief. En dat stimuleert mij om nog meer te letten op de keuzes die ik maak, om een grootmoeder te zijn die kiest voor toekomst. 

(een volgende keer schrijf ik over grootoudersvoorhetklimaat.nl )

Gerelateerd