Barricade

Onwennig zetten wij onze eerste stappen in de buitenwereld toen de maatregelen opgeheven werden. Het was wennen niet meer te hoeven letten op mondkapjes en afstanden tot onze medemens. Alles was weer mogelijk, ook gewoon winkelen. Wat vervangen moest worden, werd in huis gehaald.

We waren als kinderen die voor het eerst naar de Efteling gaan. Welke attractie eerst? Nee toch liever die! Zelfs de droomvlucht is mogelijk als je maar lang genoeg in de rij gaat staan. Er kwam veel op ons af. Beelden, geluiden, als maar wisselende mensen. Eindeloos veel mensen,  zoals het vroeger was. We vergaapten ons aan het culturele aanbod. Gauw kaartjes kopen. Maar nee, alweer uitverkocht. Eenmaal binnen zaten de onbekenden naast ons wel erg dichtbij, ook in de Geertekerk. Dat we dat vroeger gewoon vonden.

Kapot

We waren zo gericht geweest op ons eigen leven met corona dat het feit, dat er al sinds 2014 een oorlog broedde in de Oekraïne achter onze horizon was gezakt. Totdat Rusland met denderende beschietingen en tanks oprukte naar de grens en deze vermorzelde. We waren sprakeloos. Terwijl we meenden een mooie lange zomer in het vooruitzicht te hebben kwamen we onvoorbereid in de Koude Oorlog terecht.

De dagelijks binnenstromende tv-beelden van kapot geschoten gebouwen en lichamen op straat leken op zwart-wit beelden van vroeger uit een verleden van traditionele oorlogen van voor dat wij geboren waren.

We verbaasden ons over het opzij schuiven van basale waarden zoals ‘Gij zult niet doden‘ en ‘Gij zult niet begeren wat van uw naaste is.’ Hoe bestond het dat de Russen deze fundamentele waarden schonden en voor wat ?

Wat doet hij nou?

We begrepen niet dat de Moskouse patriarch de aanval en invasie ondersteunde. Dit waren toch broedervolken die een lange gemeenschappelijke geschiedenis hadden en deels versmolten waren? We lazen dat na het communisme de Oosters Orthodoxe kerk weer opgebloeid was en veel nieuwe kerken had laten bouwen. Wat ons ontgaan was, was dat dit ook machinaties van Poetin waren. Hij zorgde ervoor dat de Russisch Orthodoxe kerk in 2018 onafhankelijk werd van de Oosters Orthodoxe Kerk die al sinds de 4e eeuw onder het patriarchaat van Constantinopel (het huidige Istanboel) viel. De Moskouse Poetin gezinde patriarch kon daarom geheel voor zichzelf spreken.

Alles kwam in beweging. Er is hulp nodig. Een grote stroom mensen uit kapot geschoten steden trekt westwaarts naar Europa. De aanval moet gestopt, sancties ingesteld, wapens gestuurd, geldstromen geblokkeerd. Onze strijdkrachten die we al jaren als een noodzakelijk kwaad beschouwden ontwaakten uit een winterslaap.

Op de barricade

Het ging ons voorstellingsvermogen te boven en bleef onwerkelijk aanvoelen tot er in het bos plotseling uit het niets twee F16’s vlak boven de bomen over ons hoofd scheerden. Een door mensen bestuurde langgerekte donderslag. We sloegen onze handen op onze oren en krompen ineen. Vijf seconden lang waren we daar, in Marioepol, terwijl de bommen insloegen. Het was onvoorstelbaar angstaanjagend. Er is oorlog in Europa.

We moeten op de barricade voor onze democratie!

Kijk naar het kunstwerk Barricade van Fernando Sánches Castillo in het Maximapark. Het is een monument voor de democratie, een ode aan hen die, waar ook ter wereld, in opstand kwamen tegen onrecht en onderdrukking.