Vakantie: Inspiratie en Thuiskomen

Het verlangen was groot. Weer een keer op vakantie, onder andere een bezoek aan het eiland Föhr (Noord-Duitsland) en Fünen (Denemarken). Naast de speciale natuur de sfeer opsnuiven, zien hoe de mensen daar in het leven staan, hun gewoonten, hun cultuur, tradities, hun historie en religie.

Tradities op Föhr

Föhr is een Waddeneiland, waar in het westen Noord-Friesen wonen met een geheel eigen taal. Met hun eigen kerken, waaronder de Friesendom. Statig, trots, stug als het karakter van de mensen daar, uit het landschap oprijzend.

De kerken in het Noorden zijn veelal Luthers, van binnen vaak met een enorme eigen zeggingskracht en warmte. Een rijk versierd altaar en preekstoel, een triomfkruis van Christus, ornamenten en heiligenbeelden overal en soms zelfs oude gewelfschilderingen. Karakteristiek Luthers zijn de eilanders, vasthoudend aan de oude tradities zoals de plechtige confirmatie op 14-jarige leeftijd. De meisjes trekken daarom hun mooiste klederdracht met Schmuck aan, de jongens gaan in fraai pak.

De confirmatie is een waarachtig en plechtig feest, een teken van volwassenwording, van acceptatie in hun kleine gemeenschap.

Inspiratie op Fünen

Op Fünen lijken de kerken dikwijls op elkaar: wit geschilderd, gedrongen, vrij laag en lang, brede kerktorens met trapgevels, een met veel liefde en aandacht verzorgde begraafplaats eromheen. De meeste ervan zijn erg oud (12^e-14^e eeuw). In de kerk van Hesselager werd een prachtig lang borduurwerk (een soort van Deens tapijt van Bayeux) op de muur getoond.

Episodes uit de historie vanaf de heidense Vikingen tot de dag van vandaag. Indrukwekkend vervaardigd door een groep vrouwen, met gevoel voor details en memorabele momenten uit de Deense geschiedenis.  Fascinerend om te zien. Wellicht een inspiratiebron voor ons mensen van de Geertekerk?

Thuiskomen in de Geertekerk

De eerste zondag na onze vakantie in onze eigen kerk naar Utrecht voor een doopdienst. Door elk van de doopouders en familie een geheel eigen inbreng en vormgeving, remonstranten eigen: gedichten, eigen liederen, veel muziek, prachtig opklinkend in het kerkgebouw. Naast drie heel jonge kinderen stond een jong meisje uit de verteluurgroep, dat zich ook liet dopen. Ze wilde erbij horen, bij al die anderen. De kerk vol met mensen die hierbij aanwezig waren, dit ondergingen: gevoel van vertrouwen, van hoop, vrolijkheid en lichtheid. En dat met deze boze wereld buiten.

Religie kan mooi zijn, krachtig zijn, kan dichtbij zijn, is thuiskomen bij jezelf, ondanks al die verschillen. Daar op die eilanden en hier in je eigen Geertekerk bij de Catharijnesingel.