Samen over de schaduw van je leven spreken

Vorige maand keek ik een documentaire op Netflix, Stutz genaamd, gemaakt door acteur Jonah Hill. Hij wil graag vertellen over de tools die hij heeft geleerd van zijn therapeut Phil Stutz. Samen bespreken ze het leven. Je zou verwachten dat de therapeut de sterke persoon is en de patiënt de zwakke persoon, maar de documentaire bekijkend, zie je twee kwetsbare mannen die door het toelaten van hun kwetsbaarheid twee sterke mannen zijn geworden en die tegelijkertijd allebei ook steeds kwetsbaar zijn.

Praten over psychische kwetsbaarheid

De levenslessen van Stutz zijn gericht op mensen die de richting in hun leven kwijt zijn, mensen die zich kwetsbaar voelen, die depressief zijn of angstig, mensen zoals Jonah Hill. Een jonge, schijnbaar succesvolle acteur, die met zijn ziel onder de arm loopt… Afgelopen week zag ik een docu van actrice Hanna Verboom en haar broer over psychische kwetsbaarheid. Het is goed dat hier meer in het openbaar over wordt gepraat.

Een passie krijgen voor het zorgen voor je ziel

Iedereen die geen richting ervaart in het leven en die niet weet wat hij moet doen, kan altijd aan levenskracht werken, zegt Stutz. Hoe doe je dat? Goed zorgen voor je lichaam, voor sociale contacten en zorgen dat je een passie krijgt, voor het verbinding maken met je ziel. Er zijn drie dingen in het leven waar we nooit vanaf komen: pijn, onzekerheid en het feit dat we onafgebroken moeten werken aan onszelf. Met die drie dingen zullen we moeten leren leven. We zullen onafgebroken moeten blijven werken in het leven, stilzitten is er niet bij, het is een continu doorgaan met leven. En het is een continu leren omgaan met pijn en onzekerheid. Het is de kunst om te gaan houden van dat proces van continu werken, continu je leren verhouden tot je eigen pijn en onzekerheid. Er zijn vaardigheden voor, die je kunt leren om deze drie dingen in het leven onschadelijk te maken, vertelt Stutz. Falen, zwakte en kwetsbaarheid verbinden je met de rest van de wereld. Je stuurt een signaal naar de wereld: ik heb jullie nodig, want ik kan dit niet alleen. Dat is misschien wel de belangrijkste vaardigheid: hulp durven vragen.

Je schaduw heeft aandacht nodig

Het is belangrijk voor mij op dit moment, want mijn moeder leert haar eigen schaduw kennen. Mijn moeder is momenteel depressief. Dat is ze nu zes maanden. En het begint beter te worden. Ze houdt het er steeds meer mee uit. We komen steeds een stapje verder. Ze gaat hier uitkomen, hou ik haar steeds voor, maar hoe weet ik dat zo zeker? Ik vertel haar steeds, net als Stutz aan Hill vertelde: Iedereen heeft een schaduw, ze zijn allemaal anders, maar ook allemaal hetzelfde. Allereerst moet je je Schaduwdeel vinden. Luister even goed: De Schaduw heeft aandacht nodig, maar niet van de wereld, maar van jou. De enige persoon wiens aandacht er voor je Schaduw toe doet, ben jij.

Een leven met diepte

Als ik in harmonie ben met mijn Schaduw, dan ervaar ik heelheid, dan voel ik me sterk, dan kan ik de hele wereld aan. Dan heb ik niks anders nodig. Dan ben ik compleet zoals ik ben, en dat is heel bevrijdend. Maar nee, wij willen niet imperfect zijn, we hebben allemaal dat perfecte plaatje in ons hoofd, Een perfecte baan, een perfecte echtgenoot, een perfect huis, met idem inboedel, perfecte kinderen, etc etc. Maar dat bestaat niet. Wat wel bestaat is het echte leven, daar waar je nu bent, met al zijn pijn en zijn moeite, met al zijn imperfectie en onzekerheid, een kwetsbaar leven. Een leven met diepte. Een leven waar beweging en ruimte in zit, waar je gewoon kunt zijn, wie je bent met al je imperfecties en met je schaduw.

We gaan het samen aan

Ik vind het heel mooi om mijn moeders kwetsbaarheid te zien. Zij vindt het heel mooi om mijn kwetsbaarheid te zien. Dat is het geheim van het leven. Wat mij betreft. En accepteren dat je het nooit helemaal uit zult vogelen. Je geluk hangt af van hoe je dat accepteert en wat je ermee doet. Eerst moet je het accepteren, want als je dat niet doet, dan denk je dat je er wel om heen kunt werken en er vanaf kunt komen, maar dat is niet zo. Mijn moeder werkt er niet meer omheen, ze accepteert steeds meer de donkere kant in haar ziel. Ik vind haar een dapper mens en ben blij dat ik er voor haar kan zijn.

Uit het boek Grote Panda en Kleine Draak van James Norbury;

‘Een nieuwe dag en een nieuw begin,’ zei Kleine Draak,
‘Wat zullen we er mee doen?’
‘Het belangrijkste is… zei Grote Panda,
… je ogen openhouden.’
‘Het pad voor ons ziet er lastig uit,’ zei Grote Panda.
‘Hoe moeilijk het ook wordt,’ zei Kleine Draak, ‘we gaan het samen aan.’