Samen met wie?
Geschreven door Dieuwke Piebenga en Rien Wesseling
Het is voorjaar. De tuin ligt er kaal bij, maar ook uitnodigend. Er schuilt een belofte in van kleur, geur en harmonie. Laarzen en handschoenen, schep en hark, perk en paadje, ze liggen klaar om de belofte in te kleuren. Maar dan rijst de vraag. Hoe vertaal ik mijn beeld naar de werkelijkheid?
De arbeid in de tuin laat zich makkelijk vergelijken met zoveel andere situaties waar we in de loop van de tijd mee te maken krijgen. Inrichten van carrière, relatie, rol in de samenleving. Steeds weer heb je te maken met beelden, verlangens, hoop en verwachtingen. En zelden komt het uit zoals je het van te voren bedacht had.
Hoe maakbaar is die inrichting eigenlijk? 400 jaar geleden vocht Arminius voor de erkenning van de zelfbeschikking. De mens heeft een eigen rol te spelen in de persoonlijke geschiedenis en draagt een eigen verantwoordelijkheid voor de wereld om hem of haar heen.
Al in 1618 ging die eigen verantwoordelijkheid gepaard met een zeker godsbesef. Er was ook bij Arminius en de zijnen een besef dat het leven een organische structuur bevat die bij tijden het menselijk bewustzijn overstijgt. De mens wikt, god beschikt. Dat soort gedachten was ook toen al niet nieuw. In de huidige tijd koppelen we er hippe woorden aan. Maar ook Karma, Zen en Hayal, zijn aanduidingen uit oude geloofsovertuigingen die ons er aan herinneren dat het leven niet volledig maakbaar is.
Je eigen bijdrage leveren in een groter, niet overzienbaar geheel, en weten dat het daarmee goed is. Zaaien en kijken wat er op komt. Planten en gespannen afwachten hoe de bloei er uit zal zien. Opvoeden en het beste meegeven, zonder een hypotheek te leggen op de uitkomst. Loslaten in de overtuiging dat het leven verder vorm zal geven aan wat jij het meegegeven hebt. Of je er bewust van zijn dat je slechts een steentje legt in de rivier. En dat je daarmee de stroom niet verlegt, maar dat het er wel toe doet.
De beroemde Britse hovenier Guy Barter, adviseur voor de Royal Horticultural Society, wordt geacht alles over tuinieren te weten. Maar ook hij bekende recentelijk: “Met al mijn kennis van tuinen, planten en bloemen, is het toch steeds weer een verrassing wat er op komt en hoe de tuinen er dit jaar uit zullen zien”. En juist dat maakt het leven zo interessant.
