Houvast

Het leven stelt ons steeds weer voor verrassingen. Wat voor een ander een voorspelbare ontwikkeling is, kan bij de betrokkene tot onzekerheid leiden. Denk aan de student die van ouderejaars plotseling jongste bediende wordt op de eerste werkplek. De carrièremaker die steeds een nieuwe positie verwerft, of de opvoeder die een kind begeleidt dat zich van baby tot adolescent ontwikkelt. We leven allemaal in een beweeglijke wereld en zoeken naar houvast.

Het afgelopen jaar stond de wereld op zijn kop. Juist veel vastigheden werden plotseling taboe of zelfs strafbaar. Begroeten met een handdruk? Een knuffel als troost? Bezoek aan een dierbare op zondagmiddag? Of zelfs maar de routine van het werken op kantoor? Het werd allemaal verboden of het moest anders.

Het wennen duurt langer

Dat vergde heel wat aanpassingsvermogen. Mij ging dat niet altijd even makkelijk af. In het voorjaar wennen aan fulltime thuiswerken. Zoeken naar nieuw ritme èn de juiste werkplek. Na de zomer toch weer een paar dagen per week terug op kantoor. Fijn! Deels terug naar de oude vertrouwde structuur. Heerlijk. Dat gaf weer energie. En dan – BAM – weer fulltime thuis. Dit keer duurt het wennen langer. Regelmatige afwisseling blijkt (mij) te helpen; samen koffie drinken, vogels kijken, digitale ontmoetingen met collega’s over ditjes en datjes.

Het kerkelijk jaarrooster bleek een plezierige structuur om het jaar toch mee vorm te geven. Hoe je het ook invulde, welke vorm je er ook aan gaf, het werd Pasen, Hemelvaart en Pinksteren. Met de beleving en met de vrije dagen en de versieringen in huis die daar bij horen. De adventstijd brak aan met kaarsen en overdenking en we werkten toe naar Kerst en Drie Koningen. Het jaarritme dat soms ongemerkt toch veel structuur kan geven. Je merkt het in huis, in het straatbeeld, in je agenda.

Weer een lichtpuntje

Ook zonder je hele leven volgens het kerkrooster in te richten blijkt de verhalencyclus van de kerk in moeilijke tijden toch een houvast te bieden waarmee je de structuur in je leven kunt vast houden. Dat inzicht komt in tijden van crisis. En dat is in zichzelf dan weer een lichtpuntje.