De rode loper lag klaar
Geschreven door Michel Dickhoff
De zomer van 2015
Je hebt van die periodes in je leven die je achteraf als een cesuur kunt beschouwen; voor mij was dat juli 2015. Waarom ik ooit op het lumineuze idee kwam om contact te zoeken met een predikant van de Geertekerk kan ik nog steeds niet rationeel verklaren. Van kinds af aan was ik gewend om mijn geloof voor me te houden in een bepaald niet religieuze omgeving, maar blijkbaar was het niet genoeg en besloot ik op mijn gevoel af te gaan. Op een snikhete donderdagochtend stond ik voordat ik het wist voor een ogenschijnlijk streng kijkende dominee te besluiten of ik nog weg kon vluchten. Gelukkig won mijn nieuwsgierigheid en de dominee bleek allesbehalve streng, gelukkig.
Gods wegen zijn ondoorgrondelijk
Wegrennen was overigens nooit een serieuze optie, mijn religiositeit en de zoektocht naar betekenisvolle antwoorden liet zich eenvoudigweg niet meer opsluiten. Het gevolg was een aardverschuiving want alles wat ik daarna zou doen is een rechtstreeks gevolg van deze beslissing. Van een stiekem gelovige naar iemand die de invloed van God erkent en als gevolg daarvan eindelijk werkelijk zijn hart volgt. Inderdaad Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
Docent in opleiding
En voor je het weet zet je je eerste stappen in het onderwijs als leraar Godsdienst in opleiding op een Gereformeerd-vrijgemaakte school in Zwolle: Greijdanus! Een nieuwe onverwachte wending waar ik inmiddels niet eens meer verbaasd over ben. Als een kind in de snoepwinkel ontdek ik dat er ook veel mooie kanten aan een meer orthodoxe benadering van het christendom zijn. Dat vind ik persoonlijk een erg remonstrantse benadering: je openstellen voor alles wat op je pad komt en jezelf niet in een hokje laten stoppen. Ook niet als dat betekent dat er ook aan de andere zijde van het spectrum zo veel moois te ervaren valt. En wie weet waar dit allemaal toe leidt; uitsluiten doe ik niets meer.
Uitgerold
Maar wees gerust dat mooie oude kerkje aan de Utrechtse singel blijft de basis van waaruit ik de wereld intrek om nieuwe avonturen te beleven. Ik weet in ieder geval dat er een thuis is waar ik altijd op terug kan vallen. Het was voor de predikant een prachtig verhaal geweest om te vertellen tijdens familiebijeenkomsten natuurlijk: een flink getatoeëerde Bunniksider met een hele grote mond die op de vlucht sloeg toen ik even streng uit mijn ogen keek; daar kun je mee thuis komen als stoere dominee. Maar net op tijd bemerkte ik de rode loper die uitgerold lag en maakte de keuze om op de uitnodiging in te gaan. Wandelen in Zijn licht zoals de lijfspreuk op mijn stageadres is….
