Taal van de vooruitgang
Geschreven door Timo van Kempen
Wat is het toch jammer dat er over zoveel bijbelse verhalen misverstanden bestaan. Het is maar goed dat ik als student aan het Remonstrants Seminarium veel leer over de bronteksten, de grondtalen en het triconsonantalisme.
Neem alle onduidelijkheid over de toren van Babel. Velen denken nog steeds dat die toren werd gebouwd omdat de mensen dichter bij God en de hemel wilden komen.
Onzin
De enige en echte waarheid is dat dit bouwwerk bedoeld was als vreugdevuur om oud en nieuw te vieren. Een van van de eerste vreugdevuren dus. Lekker hoog. Ontzettend flauw eigenlijk dat dit niet mocht. En dat de mensen als straf bijna net zoveel talen kregen als er vonken van een vreugdevuur kunnen komen. Over taal leren wij heel veel op het seminarium. Dat er heilige talen zijn bijvoorbeeld die je dichter bij God en Gods bedoelingen behoren te kunnen brengen. En dat je daar een goede dominee van zult worden. Ook al zijn er veel mensen, de meerderheid eigenlijk, die héél andere talen spreken. En dat komt dus door dat eerste vreugdevuur.
Eigen schuld
Taal is ergens ook een kwestie van smaak. Over smaak valt niet te twisten. Over schuld wel. Daar hebben de Remonstranten hun sporen ruimschoots mee verdiend in de Nederlandse kerkgeschiedenis. Zoals bijvoorbeeld schaatssporen op het ijs. Want vroeger, toen het nog koud was ’s winters en de sloten helemaal dichtgevroren waren, was er een remonstrants predikant die de schaatsen aan zijn voeten deed en het ijs op ging. Daar verkondigde hij een geluid dat afweek van de norm. Dat mocht niet. Net als dat eerste vreugdevuur dat ook niet mocht. Dus dreigde er straf. Als het ijs té heet onder zijn voeten werd, schaatste de predikant hard weg. Tot de vonken eraf sprongen. Bij wijze van spreken natuurlijk.
Hoeveel talen spreekt u eigenlijk?
Hopelijk in ieder geval de taal van Verdraagzaamheid, Vrijheid, Vrede, Verantwoordelijkheid en Vriendschap.
Laten we daar nog Vooruitgang aan toevoegen. Het is van alle tijden: de tijden veranderen. Onze winters zijn zo streng niet meer. Als toekomstig predikant heb ik deze week niet mijn schaatsen maar mijn rolschaatsen uit het vet gehaald. Want op ons Seminarium leer ik de kerkelijke klassiekers voldoende om the never ending story van herhalingen in het heden te leren onderkennen. Zo kan ik mij straks als predikant, als ik teveel de taal van de Vooruitgang dreig te spreken, nog altijd op tijd uit de voeten zien te rollen.
Om misverstanden te voorkomen..
