Eizersterk

Zondagmorgen 21 mei waren Hans en ik onderweg naar de kerkdienst in de Geertekerk toen we het oppervlakkige gebabbel op de radio zat waren en we ons opeens realiseerden dat op NPO1 Vroege vogels werd uitgezonden. Echte vroege vogels voelden we ons niet, maar toch…
De uitzending was alleszins de moeite waard: wat kunnen we van vogels leren voor creatieve en duurzame oplossingen met betrekking tot alledaagse ‘problemen’, bijvoorbeeld: het vervaardigen van duurzame verpakkingen. Het boek ‘De bionische vogel’ stond daarbij centraal. De volgende dag stond er een artikel in Trouw over dat boek. Dat valt ons zomaar toe.

Het ei

Voor deze tekst houd ik het bij het ei. En dan vooral het ei als natuurverpakking! Op de radio hoorden we de schrijfster van het boek zeggen, dat een ei voor ons vaak heel gewoon is, maar dat het heel bijzonder is als je er met andere (lees: duurzame) ogen naar kijkt.
Het boek: ‘De natuur is een kei in verpakkingen. Een stekelige bolster beschermt de kastanje, een vlinder ontwikkelt zich in een sterke cocon……. Allemaal kunstwerkjes op zich, maar de mooiste verpakking van allemaal komt toch echt bij de vogels vandaan.’ Een ei!

Als voorbeelden neem ik nu de schaal zelf en het eivlies net onder de schaal (dat soms zo lastig van een gekookt ei af te pulken is).
Een schaal is letterlijk eizersterk. Een struisvogelei kan 120 kilo gewicht dragen bij een gelijkmatige belasting, ofwel als vader struisvogel het ei uitbroedt. Dat komt door de ovale vorm, de bolle kant ervan. Een kuiken kan daarentegen met gemak de eierschaal stuk maken door met een eitand aan de holle kant van het ei een pikkende beweging te maken op één plek. Praktische toepassing hiervoor zie je bij bruggen met boogvormige onder doorgangen. Je hoeft voor de stevigheid van bovenaf geen cement te gebruiken.

En dan het vliesje direct onder de schaal. Het vliesje is ademend, bacterie werend en het gaat ontstekingen tegen. Dat zijn eigenschappen die voor pleisters onontbeerlijk zijn. Bovendien is het vlies ook biologisch afbreekbaar. Daarom wordt er volop geëxperimenteerd met dat membraam. Wat kunnen de eigenschappen van dat vlies ons leren?

Wachten op een doorbraak

En dan nog terug naar de schaal en verpakkingen. We gooien nu nog heel veel verpakkingen weg. Het is afval. Dat komt omdat bijvoorbeeld chipszakjes meerdere eigenschappen moeten hebben en daarom uit meerdere laagjes bestaan. Het ene laagje houdt bacteriën en vocht buiten. Weer een ander laagje houdt lucht en gassen binnen om het product zo lang mogelijk houdbaar te houden en breuk tegen te gaan. In de buitenkant van het ei zijn verschillende verpakkingseigenschappen verenigd! En als je daarbij de natuurlijke afbreekbaarheid telt……..dan hopen we dat het ei voor een doorbraak gaat zorgen bij het produceren van verpakkingsmaterialen.

En….ik denk zomaar dat u door het lezen van deze tekst of het boek misschien anders naar een ei kijkt! En….. naar niet natuurlijke verpakkingen.