Simpel

Met plezier las ik de blog van Alleke waarin ze vertelt over de woorden die ze heeft uitgedeeld op eerste advent. Al lezend krijg ik spijt dat ik niet aanwezig was, totdat ik kwam bij ‘Mocht je als lezer nu denken: oei! kans gemist, dat wil ik ook wel – neem dan contact op, dan trek ik een woord voor je. Er zijn er nog genoeg over. En dan kun je er mee aan de slag’. Meteen de daad bij het woord gevoegd en gebeld. De trekking wordt nog een spannend moment. Uit de kleuren zacht geel, knal geel, roze, groen en knal groen kies ik knalgroen. Wachten, wat gefrommel aan de andere kant van de lijn; het papiertje wordt opengevouwen. Jouw woord is simpel. Simpel! Meteen schiet ik keihard in de lach; simpel! Je hebt iets met dat woord? informeert Alleke geamuseerd nieuwsgierig.

Simpel

Jazeker, en meteen zie ik een situatie voor me. We zitten na muziekles met z’n vieren bij elkaar om af te spreken wanneer we samen zullen spelen. Agenda’s en telefoons komen tevoorschijn en dan begint het grote puzzelen. Cursussen, congressen, korte vakanties, concerten, intervisie, van alles vliegt mij om de oren. Na heel wat gedoe komt er een schema tot stand. Zelf noteer ik data en plaats op een los papiertje. Weet jij uit je hoofd of je kan? Weet je dat zeker? Ja, zeg ik, mijn leven is heel simpel en overzichtelijk. Verrast en ongelovig kijken de anderen mij aan. Echt, zeg ik, heel simpel.

Haha, de wens is de vader van de gedachte, maar hier klopt het. We maken altijd op woensdagavond muziek, dus die houd ik gewoon vrij, geen flauwekul. Wat is daar moeilijk aan? Maar verder is het meer een permanent streven dan werkelijkheid dat simpele leven van mij, maar ik ga vooruit.

Hoofdzaken onderscheiden en rust scheppen

Mijn leven staat bol van de frustratie van wat er allemaal niet lukt, of niet gelukt is, van wat ik zou willen én wat ik zou moeten doen (van mijzelf). Dat geeft een onrust, niet te harden! Dus ik probeer me steeds opnieuw te focussen op wat ik belangrijk vind, wat er voor mij toe doet en waar ik oprecht plezier aan beleef. Mijn activiteiten probeer ik daarop aan te passen. Eigenlijk komt het er op neer dat ik permanent aan het ‘downsizen’ ben. En ik leer het nog wel, gewoon blij zijn met wat er is en met wat ik kan, nee zeggen tegen dingen die ik eigenlijk helemaal niet wil. En dat geeft meteen rust en ruimte. Heb ik weer tijd om leuke dingen te doen, mensen te ontmoeten. Of – en daar moet ik dus nog een beetje aan werken zoals je merkt – om niets te doen. NIETS?! Ja, niets, alles loslaten en gewoon thuis lummelen en simpelweg gelukkig zitten zijn, eventueel met een vage activiteit. Het kan en ik kan er ook van genieten. Eigenlijk is het allemaal heel eenvoudig (zeg ik coachend tegen mijzelf).