Midzomernacht

De dood is slechter te vermijden dan de liefde,
zei iemand aan de bar. Hij had een cocktail
met een parapluutje in zijn hand, hij kon
het weten. In de tussentijd, hernam de man,

zijn we alleen, zo alleen als iemand die net
uit een zangkoor is gezet, om redenen waar
de dirigent meer van weet en misschien zelfs
die niet. Zo gaat dat, zei die man, zo gaat

dat dan. En hij liep naar de piano, sloeg iets
aan dat klonk als een kerkklok, de zon kwam
door een steeg, zette de ruimte in een gouden
gloed – en alle dingen, liefde, dood, de rest,

leken min of meer weer goed. Aandacht maakt
de mensen mooi, sprak de wetenschapper
die elke avond op dezelfde tijd een analytisch
borreltje kwam halen, in een reageerbuis,

wetenschappers worden blij wanneer ze
iets begrijpen, en nog blijer als ze zich weer iets
anders af kunnen vragen. Dichters vinden alles
best zolang ze iets te drinken krijgen.

Toen zong een vrouw de dingen die ik denk
als ik niet slapen kan en lig te woelen in de nacht.
Ten slotte kwam er iemand binnen, dat was jij,
ik kneep een wijnglas fijn. Jij had EHBO.

En zo was liefde minder goed vermijdbaar dan de dood.

21-06-2015 | Geertekerk | © Ingmar Heytze

Ter gelegenheid van de Midzomermijmeravond in de Geertekerk op 21 juni 2016.
Lees ook het verslag van Tom Harkema.