‘Leuke huisjes’: Rutte bezoekt een vluchtelingenkamp

Dinsdag was premier Rutte in Libanon. Op bezoek in een vluchtelingenkamp, of zoals het daar heet: een informal tent settlement. Samen met minister Ploumen. Ze liepen over half verharde paden, langs vuilwitte tenten waar mensen soms al jaren wonen.

Lachende premier

In de Volkskrant van gister stond een verslag van het bezoek. Met foto’s van een lachende premier die vluchtelingen vrolijk de hand schudt. En zich afvraagt waarom mensen eigenlijk uit Syrië naar Libanon vertrokken zijn. Af en toe stopt Rutte bij een tent en sneakt op kousenvoeten naar binnen om met vluchtelingen te praten: ‘Ik vind het zo leuk om in hun huisjes te kijken’.

Onder ogen zien

Een kort werkbezoek aan een kamp waar mensen na hun vlucht uit de ellende van de oorlog proberen om hun leven weer een beetje op de rails te krijgen. Sowieso treurige beelden om te zien, maar de glimlach van de vrolijke rondstappende Rutte maakte het wat mij betreft nog triester. Los van wat je van het vluchtelingenbeleid vindt: nadenken over wat goed en juist zou zijn om te doen, begint bij het in de ogen kijken van wie en wat je tegenkomt. Zien wat er in het leven van de ander gebeurt, wat zijn of haar dagelijks realiteit is. Bijvoorbeeld, dat vluchtelingen in armoede in tenten leven en niet in leuke huisjes. Juist niet in huisjes, omdat ze hun echte thuis hebben moeten achterlaten omdat het onder vuur lag.

Oprechte politiek

Natuurlijk valt ook Rutte niet te benijden. Een politicus gaat niet alleen over wat goed en juist, maar ook wat haalbaar en mogelijk is, over wat de spankracht van een samenleving is. Beleid maken is een constante afweging. Maar, in dat proces hoop ik op de nodige oprechtheid. Oprechte politiek is niet alleen willen zien wat er daadwerkelijk gaande is. Maar ook, nadat er knopen zijn doorgehakt: eerlijk zijn over de gevolgen van je besluiten. Dat is niet: tenten leuke huisjes noemen, maar erkennen dat de situatie waarin mensen leven voor een deel resultaat is van je eigen beleid.

En wie weet, zou die oprechtheid ook nog wel eens tot andere politieke keuzes kunnen leiden.