Reisgenoten op weg naar het Nieuwe Jeruzalem #Houvast
Geschreven door Hans Helder
Geloven dat is onderzoeken wat voor jou van ultiem belang is en wat je gaande houdt. Om dat te onderzoeken vroeg ik mijzelf af: wat is mijn houvast, mijn basisvertrouwen, mijn geestelijk anker? Er kwamen drie dingen tevoorschijn.
Namelijk dat ik, en wij allen het goddelijk stempel tov hebben meegekregen: God zag dat het tov was, Hebreeuws voor goed. Dat wil zeggen bekwaam om te leven zoals Hij voor ogen had, rijk aan praktische, mentale en morele vermogens.
Namelijk dat ik, en wij allen het goddelijk stempel on-af meedragen: de mens is nog niet voltooid, er zijn en komen vele opgaven op de weg door verleidingen, dilemma’s, de werking van ons ikkie, de moeite om de horizon te verruimen van 5 meter naar grote gehelen, etc…..
Namelijk dat ik, en wij allen op goddelijke uitnodiging onderweg zijn vanuit het paradijselijke tijdperk, nu in het post-paradijselijke, en onderweg naar het Nieuwe Jeruzalem.
Leerlingen zijn wij: goed, on-af en vooral onderweg
Vanuit mijn on-af zijn hoor ik de vraag van de Eeuwige, aan mij en aan ons: Hoe staat het met jouw besef dat jij en de hele mensheid nog onvoltooid is? Dat jij dus de status hebt van leerling-mens, om MENS met de grote letters te mogen worden?
Steeds onze tent, onze veilige ‘gewordenheid’, opbreken. Verder reizen, bijvoorbeeld naar nieuwe kennis over de ander en mijzelf. Nieuwe gevoelens, en een nieuw sociaal kunnen, durven en willen?
Bij dit onderweg-zijn is voor mij de Heilige Geest van waarheid en troost een grote hulp, met zijn onverwachte vragen aan mijn innerlijk, en met haar rijke ingevingen als antwoorden op mijn echte vragen, ook mijn angst, twijfel of wanhoop.
Moge deze PinksterGeest de grondwoorden tov, on-af, onderweg zijn, en leerling-mens, in ons verankeren. Dan voelen we elkaars kracht als reisgenoten, in Zijn Goddelijk aardse Koninkrijk !
