Zalig zijn de armen van geest

Generale repetitie

Aan het begin van de middag, het is 12 juli 2016, lopen we de kathedraal van Salisbury in. Indrukwekkende architectuur. Veel slenterende mensen, groepen met een gids, schoolgroepen. We horen gezang. Er is een repetitie aan de gang, een koor is aan het oefenen. Ik loop er naar toe en luister. Nou, er mag nog wel wat geoefend worden…….

Dan zie ik dat de koorbanken gevuld zijn met lichamelijk en geestelijk gehandicapte jonge mensen. Tussen hen in andere jonge mensen in koorkleding, leerlingen van de ‘Salisbury Cathedral School’, de kathedrale koorschool van Salisbury. Zij ondersteunen de gehandicapte leerlingen van de ‘Exeter House School’, een school voor bijzonder onderwijs in Salisbury. Het hele gebeuren is georganiseerd door de creatieve, sociaal gerichte muziekstichting La Folia. www.lafoliamusic.org.

Bijzonder

Ik ben getroffen door de gehandicapte jongeren, één van hen stoot regelmatig harde kreten uit, en wat genieten zij ervan om deze kerkmuziek te zingen. Velen bewegen met hun hele lichaam mee, heffen hun armen hoog op, zijn één met de muziek. Deze muziek is samen met hen gecomponeerd, bewerkt naar bestaande liederen van de Anglicaanse Kerk. Aan het eind van de middag zal de uitvoering zijn. Een Evening Song. We besluiten daar naartoe te gaan.

Evening Song

Op tijd zijn we weer terug in de kathedraal voor de Evening Song. We krijgen een orde van dienst uitgereikt met uitleg over dit muziekproject. Een volle kerk. Anglicaanse liturgie. Voor de meeste aanwezigen vertrouwd, voor ons maar ten dele. Bekende liturgie, maar op nieuwe muziek, die af en toe raakt, hard aankomt, jubelt. Mooie teksten, mooie muziek. Het eerste Woord is Samuel, hfdst. 3, vers 1-10, 19, het tweede is Mattheus, hfdst 5, vers 3-16, de tekst over de armen van geest. Deze tekst wordt hier volledig geleefd. De armen van geest zijn hier, ze treden op, doen mee, worden gezien en gehoord, als mensen erkend, ook de jongen, die kreten slaakt, ook hij. Dat er af en toe één doorheen roept, kan en mag, er is volledige acceptatie van deze jongeren, die met volle overgave zingen.

Magisch moment

Na afloop is er applaus van de kerkgangers. Daarna lopen priesters en koorleden, gevolgd door de dirigent en de musici, door het middenpad naar de uitgang van de kerk. Wat een optocht, indrukwekkend. De jongeren lopen zij aan zij met priesters, koorschoolleerlingen, begeleiders en familieleden. Zulke blije gezichten, stralend van geluk. Hoeveel maanden zouden zij al geoefend hebben? Blije familieleden voegen zich bij hen, met tranen van ontroering. Een brok in mijn keel. Vlak bij de uitgang blijft de dirigent staan. De zangers heffen een eenvoudig, meerstemmig lied aan, dat steeds herhaald wordt. De kerkgangers komen in een brede cirkel om hen heen staan en zingen mee. Een magisch moment. Als de dirigent het lied afsluit, springt een tengere jongen hem om de hals, zoals voetballers doen als een teamgenoot een doelpunt heeft gemaakt. Wat een levenskracht en levenslust.