Vrijheid een feestje of een grens?

Dodenherdenking

Deze week is het dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Vier mei is een dag die me aan het hart gaat. Van mijn opa en oma heb ik met de paplepel meegekregen wat vrijheid is. En wat er tijdens de Tweede Wereldoorlog allemaal heeft plaatsgevonden. Al vroeg leerde ik dat onze vrijheid een van onze meest kostbare bezittingen is. In de woonplaats van mijn ouders en grootouders, onder Rotterdam, is dit ook de cultuur. Iedereen hangt op 4 mei keurig de vlag halfstok. Iedereen doet mee, logisch iedereen kent immers de waarde van deze dag.

Tenminste dat dacht ik altijd. Een paar weken geleden kreeg ik een uitnodiging voor een studentenfeest op 4 mei. Met de uitnodiging kreeg ik een knoop in mijn maag. Van alle dagen kiest men 4 mei voor een studentenfeest. En dan ook nog een vampierenfeest. Een vampier is een mythisch dood wezen dat mensenbloed drinkt. Een feest rond een dood wezen met dodenherdenking is dat niet wat cru? Ik vraag me af of de organisatoren bewust voor dit thema op deze dag hebben gekozen. Ook vraag ik me af of de organisatoren historisch besef hebben van wat er met 4 & 5 mei wordt herdacht.

Feestje te organiseren

Met het bekijken van de uitnodiging hing mijn muis al boven de afmeldknop. Daarbij stond ik gelijk op scherp om een vinnig bericht te sturen naar de organisatoren. Opeens besefte ik dat ik mensen wilde beletten om in vrijheid een feestje te organiseren. Toen ik vervolgens op de Facebookpagina van het feest zag dat mijn vrienden ook naar het feestje gingen ontstond er twijfel. Zal ik dan toch maar gaan?

Deze week hoorde ik bij een lezing dat dodenherdenking pas de laatste jaren toeneemt in populariteit. Daarbij heeft het een andere lading heeft gekregen. Eerst had men met dodenherdenking enkel oog voor de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Nu is dodenherdenking vaak onderwerp van discussie. Zo was het recent nog de vraag of we ook de slachtoffers van de bezetter moesten herdenken. Tegenwoordig worden alle slachtoffers waar ook ter wereld herdacht. Hiermee is het onduidelijker en vager geworden wie en wat we herdenken. Dit jaar is er een groep burgers die met de dodenherdenking op de Dam wil schreeuwen om aandacht te vragen voor het koloniale verleden.

Grenzen van vrijheid

Toen ik hierover nadacht moest ik denken aan een gesprek met jeugdwerker Dik Mook uit de vrijzinnige samenwerkingsgemeente Vrijburg. Ik had het met hem over Vrijheid en zijn werk als jeugdwerker. Dik vertelde me dat vrijheid het allerbelangrijkste is. Het is maar de vraag waar de grens van vrijheid ligt. Vrijheid is namelijk enerzijds het belangrijkste anderzijds werkt vrijheid zonder grenzen niet. Wanneer er bij de jongeren van Dik namelijk geen grenzen waren ontstond er chaos, wanorde en ellende. Het is belangrijk na te gaan waar de grenzen liggen. Juist door grenzen ontstaat volgens Dik vrijheid. Deze grenzen moet je met elkaar opstellen anders belet je de ander in zijn vrijheid. Evenals degene die de ander zijn feestje niet gunt of een herdenking wil verstoren.

Remonstranten geloven in vrijheid maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Waar liggen de grenzen van vrijheid en geloven voor jou? Vrijheid propageren is mooi maar ook makkelijk. Juist grenzen stellen is belangrijk. De vraag is denk ik waar we de vrijheidsgrens leggen.

Helemaal geen makkelijke vraag, wel een goede om met 4 mei bij stil te staan. Ikzelf vertrek 5 mei om 00:05 uur naar het feestje om van mijn vrijheid te genieten, uiteraard binnen mijn eigen grenzen!