Tuin met bloemen

‘’ ….Ondanks de twijfelaars bracht God,

spirituele tuinen met bloemen tot bloei,

in de harten van Zijn vrienden.

Elke roos die zoet geurend is,

die roos vertelt over de geheimen van het Universele.

Haar geur verspreidt zich,

tot verwarring van de twijfelaars over de wereld

En verscheurt de sluiers. ‘’

(Roemi)

In september 2017 begon een nieuw avontuur en onbezonnen als ik was zei ik toe de allereerste college opening te doen bij de start van de opleiding. Dit is mijn lievelingsgedicht van Roemi een ontdekking die ik in de periode daarvoor had gedaan. En het zei wat over mijn persoonlijk geloof: ik was nog heel erg zoekende en ik was inmiddels wel schoorvoetend aan het toegeven dat ik een religieuze antenne had, maar op welke manier kon ik niet echt verwoorden.

Religieuze antenne

Dit gedicht raakt me iedere keer weer als ik het lees en het zei op dat moment wat ik zelf nog niet helemaal helder had. Het gevoel een tuin met bloemen in te gaan waarvan je de namen allemaal niet weet, maar waar de schoonheid ervan je diep raakt. Tijdens mijn intakegesprek in de zomer van 2017 zei mijn studiebegeleider van Windesheim dat deze opleiding – theologie en levensbeschouwing – behoorlijk onder je huid kan gaan zitten en nog regelmatig resoneren deze woorden nog na, want je kunt stellen dat dit in mijn geval behoorlijk is gebeurd.

Tuin met bloemen

In alle nieuwe contexten waar ik mij in beweeg wordt mijn persoonlijke geloof gevoed door allerlei nieuwe invloeden. Als Remonstrant kon ik tenminste als excuus aanvoeren dat mijn geloof geen dogma’s kende en ik natuurlijk niet zo’n gelovige was die gestopt was met nadenken, een excuus dat handig is naar een omgeving die weinig tot niets met geloof heeft. Maar na anderhalf jaar mezelf te pletter aan het reflecteren ben ik erachter dat het geloof dat op de scholen in mijn jeugd wortel schoot in mijn gedachten toch iets orthodoxer was dan ik zelf op grond van mijn socialisatie zou hebben gedacht.

Te pletter reflecteren

God als een Vader waar je, je geborgen bij weet, een geloof dat gebaseerd is op emotie en gevoel. Precies zoals het gedicht van Roemi ook al aangeeft: een tuin vol bloemen instappen waarin je niet alles helder en duidelijk voor ogen staat, maar waarvan je weet dat er veel te genieten valt. En dat kan in alle vrijheid zoals de Remonstrantse leus al aangeeft die op mijn rug getatoeëerd staat!