Samen staan in barre tijden

De leefgemeenschap waar ik woon, is in diepe rouw. Een van onze medebewoners is plotseling en totaal onverwacht overleden en vorige week vrijdag begraven. Het gebeurde heel onverwachts, we waren er niet op voorbereid. Normaal kabbelt het leven hier voort en gaan we ook onze eigen weg. Maar dit trof ons samen hard, we voelden ons sterk verbonden met elkaar en pakten op wat we samen moesten en konden doen. In barre tijden wordt soms duidelijker waar je met elkaar staat en wat je voor elkaar betekent.

Ik merk dat huidige maatschappelijke ontwikkelingen dat effect ook oproepen. Je wordt je in deze tijd beter bewust waar grenzen liggen in het maatschappelijk debat. En dat die grenzen er toe doen. Zo las ik in Trouw het antwoord op een lezersvraag of de berichtgeving van Trouw niet gekleurd is. Trouw antwoordde: ‘Trouw-journalistiek is onafhankelijk en onpartijdig. Ook streven we naar meerstemmigheid…Een interview kan nooit een kritiekloos podium zijn, daarom stellen we als voorwaarde dat we alles moeten kunnen vragen. Hoewel onafhankelijk, onpartijdig en meerstemmig, zijn we echter niet neutraal. We zijn opgericht in een tijd waarin de democratische rechtsstaat geheel afwezig was en zien het sindsdien als missie om deze rechtsstaat te beschermen. …Het blad kijkt bijvoorbeeld naar verkiezingsprogramma’s en retoriek rondom zaken als demonstratierecht, rechten voor minderheden en de houding t.a.v. de rechterlijke macht en wetenschap’ (zie Trouw 4 oktober 2025).

In deze tijd van polarisatie en toenemend geweld, worden democratische grenzen soms duidelijk overschreden. Dat is beangstigend maar het scherpt ook de geest. De symbiotische relatie tussen democratie en rechtsstaat verbindt ons, daarbinnen kunnen we onze verscheidenheid koesteren. Die rechtsstaat waarbinnen de democratie kan functioneren, moeten we, met elkaar, actief blijven verdedigen. Er staat veel op het spel.