6 juni 2019

Persoonlijke verhoudingen

Geschreven door Marie Anne Dekker
Inspiratie StockSnap via Pixabay Persoonlijke verhoudingen

Ik sta klaar om naar het station te fietsen als mijn vriendin bij het groeten een prachtig citaat voorleest uit het boek “Persoonlijke notities” van Marcus Aurelius (Romeins keizer van 161-180). Het gaat over mensen en hoe je je tot hen verhoudt en dat klagen geen zin heeft. Breng ze tot betere gedachten of verdraag ze. We zijn hier nu eenmaal mét elkaar, we zullen wel moeten. Zoiets.

Vluchten

Met die wijze woorden nog naklinkend in mijn hoofd ga ik deze mooie ochtend op pad. Als ik een plaatsje zoek in de trein naar Amsterdam stap ik een coupé binnen waar de gettoblasters op de tafeltjes staan te schallen tussen flessen sterke drank, forse mannen over de stoelen hangen met blikken bier, luid bulderend in onverstaanbaar Engels/Duits of iets anders. De oordelen schieten als paddenstoelen omhoog in mijn hoofd maar voordat ze kunnen wortelen of – nog gevaarlijker – tot uiting kunnen komen in boze afkeurende woorden, komt het citaat van Marcus Aurelius bovendrijven. Hè jakkes, geldt dat ook voor déze mensen? Zal ik mij ook moeten verhouden tot dit soort mensen? Best lastig. Ongemakkelijk schud ik Aurelius van me af en loop naar een andere coupé.

Vragen en verdragen

Ik vind een plek in een stiltecoupé. Tja, maar niet iedereen heeft blijkbaar de bescheiden woorden stilte of silence op het raam gelezen. De dames achter mij praten maar door en door… tenslotte wijs ik hen in mijn beste Engels vriendelijk op het feit dat deze coupé niet bedoeld is voor uitvoerige gesprekken. Nou, Marcus, dit bedoelde je toch, zó verhoud ik mij toch met deze mensen? De vrouwen kijken me aan en knikken begrijpend. Het wordt stil. Een makkelijker soort mensen om me toe te verhouden dan in de vorige coupé constateer ik. Dan blijken twee mensen aan de andere kant van het gangpad hun stemvolume op te krikken…in een andere taal dan Engels. Hm, zouden ze mijn Engelse boodschap niet begrepen hebben? Nu pak ik het anders aan en laat ze maar doorpraten. Andere verhouding, Marcus?

Bijdragen

Wanneer ik even later in de fietsenstalling sta, spreekt een oudere dame me aan. Ze is op zoek naar een bepaald adres en kan het niet vinden. Ik aarzel even omdat ik een beetje haast heb, maar dan zie ik een nieuwe kans om me te verhouden met een ander mens. Marcus, niet mee bemoeien alsjeblieft! Met behulp van m’n smartphone leg ik haar uit hoe ze moet lopen. Ze bedankt en gaat welgemoed op pad. Een ander mens, ander verhouden-tot. Best interessant eigenlijk.

Thuisgekomen vraag ik waar dat citaat van vanmorgen stond. Niet meer terug te vinden. Zomaar wat gebladerd en dit tegengekomen. Opnieuw bladeren helpt niet. Nee, het gezochte citaat verdwijnt juist onder al die andere prachtige, wijze notities van Aurelius. Goede oude wijsheid!

Gerelateerd