Onderweg
Geschreven door Nelien van Doorn
Al fietsend onderweg
naar de Geertekerk voor het geven van een les dansmeditatie overdenk ik al fietsend mijn nieuwe credo dat ik laatst ergens oppikte: zorg dat je uitgerust bent, denk minder na en dans vaker. Ah! dacht ik. Daar kan ik wel mee uit de voeten. De realiteit eist me op als ik moet remmen voor een eendengezin dat met vier opgeschoten kuikens rustig het fietspad over kuiert. Ik maak weer vaart en mijmer nog wat over mijn thema van vandaag.
De Tram
Dat begon vorige week, ik zat in de tram in Krakau. Ik las in een reisgids een interview met de Pools dichteres Wislawa Szymborska. Zij heeft het grootste deel van haar leven in Krakau gewoond. Ze vertelt in het interview dat ook zij communistisch is geweest. Dat ze zich daar niet voor schaamt omdat ze ervan geleerd heeft dat het haar geloof niet is. Dat zij inmiddels één antwoord heeft op alle politieke en godsdienstige vragen: ik weet het niet. Ze vertelt dat ze genoeg heeft gezien waartoe de zekerheden van een ideologie of religie leiden, en waartoe iemand die zegt dat hij het weet in staat is. En… ook al heb ik zelf net een gloednieuw – en ogenschijnlijk vrij onschuldig – credo, ze raakt me, met haar niet weten. Het vraagt om tegenwoordigheid van geest. Zelf blijven voelen en nadenken of het voor mij klopt.
Niet weten
In de dansbijeenkomst bewegen we rond het thema van niet weten. In tweetallen dansen we samen, en al dansend ontstaat de dans. Een hele nieuwe schepping. En dan voel ik meteen waarom zekerheden fijn zijn. Het is superspannend om niet te weten wat er gaat gebeuren! Ik vraag me af of mijn danspartner het wel leuk vindt, of ze genoeg ruimte van me krijgt, of juist teveel. Na een tijdje vallen deze vragen weg en ontdek ik ook de vrijheid van niet weten wat er komt. Als kinderen spelen we en dansen al ontdekkend met onze handen en onze schaduw, soms heel dichtbij en dan weer verder weg.
Eendengezin
Na de dansles denk ik veel minder. Ruim en vrij fiets ik vanuit Utrecht terug naar huis. Ik zie het eendengezin lui liggen aan de waterkant. Zij zorgen dat ze uitgerust zijn. Ik weet niet of ik wel een nieuw credo nodig heb. Ik laat het maar even en besluit te vertrouwen op mijn tegenwoordigheid van geest. Die is na het dansen in ieder geval veel alerter. Dus ja: dans vaker!
Het gedicht van Wislawa Szymborska en meer informatie vind je hier.
