1 april 2017

Mevrouw, u moet wel ontspannen!

Geschreven door Liesbeth Orthel
Inspiratie Foto: Unsplash Mevrouw, u moet wel ontspannen!

Rustig lig ik achterover met gesloten ogen. Ik voel hoe mijn lichaam contact maakt met de ondergrond. Mijn adem gaat heel rustig in … en uit … in …. en uit, mijn buik gaat op …. en neer …. op …. en neer. Goed. Absolute rust. Alles onder controle. Stiekem ben ik even trots op mijzelf dat ik hier zo rustig aan het doen ben. Foute afleidende gedachte, maar – en dat is nu zo leuk – geruststellend klinkt het in mijn hoofd: als je merkt dat je afgeleid wordt geeft dat niets, accepteer dat je bent afgeleid en ga op een vriendelijke manier terug. OK, concentreren dus, rustig ademen beleven. Mentaal zet ik een vinkje (zal wel fout zijn) en dank ik Florus dat ik dit ondertussen zo aardig opgepikt heb (toch weer een kleine afleiding).

Wat je ook voelt, je hoeft er niets aan te veranderen

De rust is terug en ik waag mij in gedachten richting mijn linker voet. Wat voel ik? Mijn voet ‘is’, ik voel niets, maar dat is ook goed als ik er maar aandacht voor heb. En zo kruip ik mentaal langzaam omhoog via mijn enkel, kuit, scheenbeen, bovenbeen en hele been.  En als het af is doe ik de rechterkant. Zo nu en dan word ik afgeleid door geluiden of door mijn eigen gedachten. Ik glimlach dan en in mijn hoofd hoor ik de vertrouwde stem van de YouTube-mindfulness-docent: ‘als je merkt dat je met je aandacht ergens anders bent ga dan op een besliste maar vriendelijke manier terug’. Door de hele meditatieoefening komen dit soort zinnen terug. Ook bemoedigend vind ik zinnen als: ‘wat je ook voelt, je hoeft er niets aan te veranderen’. Alles is altijd goed als je het maar met geconcentreerde aandacht uitvoert, best rustgevend en bemoedigend. Het gekke is dat zij (ja het is een mevrouw mijn YouTube docent) dit soort tussenzinnen altijd precies op het moment erin gooit als ik daadwerkelijk afgeleid ben. Daar moet ik dan weer om lachen.

Mevrouw, u moet wel ontspannen!

Ik voel mijzelf inmiddels behoorlijk zen als ik hoor: ‘Mevrouw u moet wel ontspannen, zo kan ik niet werken!’. Wreed wordt mijn rust verstoord. ‘U ligt er zo krampachtig bij en die lippen moeten heel los anders kan ik er echt niet bij hoor’. Oeps, opeens merk ik dat ik er bij nader inzien toch niet zo zen bij lig. Mijn benen heb ik om elkaar heen geslagen en mijn handen liggen in vuisten gebald naast mijn lijf. Wanneer is dat gebeurd? Tot zover de ontspanning. Ik moet duidelijk nog héél veel oefenen. Ik concentreer mij opnieuw op mijn ademhaling en nu óók op de werkzaamheden van de mondhygiëniste, die ik eerder juist probeerde uit te bannen, en hoop dat het nu beter gaat. Zij is er tevreden mee. Ik heb geen gaatjes, maar ben dus nog niet zo ‘mindful’ als ik dacht.

Gerelateerd