22 juni 2022

Lekker belangrijk

Geschreven door Dieuwke Piebenga en Rien Wesseling

Het is weekend. We roeien. In zo’n lange, smalle boot. Vier roeiers en een stuurman. En het gaat niet. We liggen scheef, het gaat ongelijk, het kost veel moeite en toch komt er geen snelheid in. Boosheid overheerst. Iedereen vindt er wat van en roept dat het beter moet. Dan komt de coach. Zij zegt ons onze ogen dicht te doen en ons alleen te concentreren op onze eigen taken in de boot. Houding, grip, krachtmoment. Rustig oprijden, hard trappen. Alle kleine dingen die voor onze eigen roeibeweging belangrijk zijn. De details waar ik zelf invloed op heb, die mijn roeien uitmaken. En zie, de boot gaat lopen. We liggen recht(er) en we winnen vaart.

Als ik de kranten lees, het nieuws volg, en luister naar de mensen om mij heen dan bekruipt me een gevoel van onmacht. Het is oorlog. Mensen sterven door domme onverdraagzaamheid en machtswellust. Mensen sterven ook door honger en ziekte. Overal op de wereld ver weg en dichtbij. Affaires, complotten, oneerlijkheid. Het maakt moedeloos. En het maakt dat je het belang van de kleine wereld uit het oog verliest.

Het is ook lente. De natuur trekt zich van al ons menselijk gekonkel niets aan. Boomgaarden bloeien, vogels leggen eieren. Ik maak een wandeling en ruik het leven. Mijn kind studeert af, de wereld is een arts rijker. We helpen oude mensen in de buurt met boodschappen. We voeren een mooi gesprek. De lokale gemeenschap houdt Ramadan, viert Pasen, danst met elkaar op Koningsdag.

Mag ik hier oog voor hebben terwijl een nucleaire oorlog dreigt? Telt klein geluk als de wereld in brand staat? Ik denk het wel. In de Bijbel gaat het in veel verhalen juist over de menselijke maat. De kleine mens is belangrijk. Jezus ziet en hoort de eenzame, de zieke, de ongelukkige. Hij richt zich niet op de grote machten, maar juist op de kenbare mens. Aandacht voor het alledaagse, voor de directe samenleving, voor de beïnvloedbare omgeving.

Door mij te concentreren op wat in mijn macht ligt. Door het verschil te maken in mijn dagelijkse bestaan. Door elke dag te proberen op mijn vierkante meter het goede te doen. Alleen zo kan ik omgaan met het wereldnieuws. Zo houd ik mijn boot recht.

Gerelateerd