Kerstspel

Vorig jaar deden mijn kinderen voor het eerst mee met het kerstspel in de Geertekerk. Ik weet het nog goed. Zaterdagmiddag 24 december de generale repetitie. Al die kinderen op het podium, een orkest én koor van volwassenen voor de muzikale begeleiding. De muziek was zo mooi! Ik vond dat typisch voor de Geertekerk, die aandacht voor schoonheid. ‘s Avonds was de uitvoering. Voor de ingang van de kerk brandde een vuur. De klokken werden geluid en de mensen stroomden binnen. Het was echt feest. En terug op de fiets, kerstavond, al die lichtjes in het centrum van Utrecht, prachtig. 

Druk 

Dit jaar oefenen mijn kinderen opnieuw voor het kerstspel in de Geertekerk. En nu ik dit opschrijf, realiseer ik me dat ik er de laatste 10 jaar altijd zo bij zit. Het lijkt wel alsof mijn energieniveau daalt met de dag. Dat heeft ook te maken met het licht. De dagen worden steeds korter, de nachten langer. De gedachten in je hoofd dringen zich toch vaker in het duister op. Helemaal in deze tijd. Onrust om alles wat er speelt in de wereld. En ook de hectiek van de maanden november en december. Op het werk, op school, privé. Het lijkt wel alsof het alleen maar druk kan zijn. Dan kan ik wel vergeten dat dit juist een tijd van bezinning is. 

Licht 

En toch, toch, lijkt het me nu wel te lukken. Beter dan voorheen. Om wat meer rust te vinden. Dan ben ik vroeg wakker, zit ik in de stille donkere huiskamer, steek de kaarsen in de adventskrans aan, kijk naar de flakkerende vlammen. En dan komen gedachten op. Ik denk aan de liefdevolle zorg van collega’s voor bewoners op mijn werk, aan de kerstvieringen waarin ik voor mag gaan als geestelijk verzorger, aan het plezier wat de kinderen beleven aan het oefenen voor het kerstspel. Ik denk aan de natuur. Aan de winterzonnewende. Dat vanaf kerst het licht weer sterker wordt. Door al deze gedachten kan ik dan weer iets van rust voelen. Iets van vrede. Ook al is vrede in de wereld zo ver, zo ver weg…. 

Maar toch, dat gevoel. Precies dát gevoel, kreeg ik vorig jaar op kerstavond in de Geertekerk. Door het samenspel van de kinderen, het orkest, het koor. Door dat eeuwenoude verhaal over de geboorte van het kind. Ja, één moment werd ik opgetild uit het alledaagse. Ik voelde het licht. Het was kerst.