3 februari 2021

In flarden hangt uw woord om onze wereld heen

Geschreven door Marianne van Waveren-Kemp

een stukje van lied 607 (Huub Oosterhuis) uit het Liedboek, dat me vaak te binnen schiet.

Wat zijn kerken nog? Hangt het woord alleen daar nog, en in flarden?

In het verleden hebben kerken veel goed en veel kwaad veroorzaakt, en nu? Voornamelijk onbelangrijk?

 

Soms kijk ik de kerkdienst op zondagmorgen, vaak ook niet, dan kijk ik Buitenhof als zondagoverdenking,

Soms ben ik doordeweeks in mijn nieuwe volkstuin op de heuvel, als de bleke zon laag door de bomen schijnt beneden,

(alsof daar een huisje staat met het lamplicht aan), als in een mini retraite.

 

Maar als ik een kerkdienst meebeleef in de Geertekerk, die zo vriendelijk oud en gebogen en van menselijk formaat is,

een kerkdienst die zo zorgzaam vormgegeven is, met prachtige muziek en beelden, en woorden,

en ik lees de opbeurende stukjes in mijn mail van voorzitter, van kerkenraad, de aankondigingen van online activiteit

 

dan denk ik aan andere regels van hetzelfde lied ‘Gij zijt voorbijgegaan een steekvlam in de nacht,

de vonken van uw naam zijn ogen in ons hart,’ ‘wij leven in u voort, wij zijn met u bekleed’

 

Zij zijn met u bekleed, die werkers in de kerk, ze houden me erbij ook al is dat niet zichtbaar

Ze roepen op tot het handelen dat als vanzelf moet volgen uit het woord.

Dat zou ik wel eens mogen zeggen.

Nu dus!

Gerelateerd