Het lege bankje

Lege plek

Op de rouwkaart van een overledene stond een foto van een bankje in een winterse kale boomgaard. Aanvankelijk trof me de leegte ervan. Hij zal er nooit meer zitten. Op die plek in zijn paradijs. De bomen zullen weer uitlopen maar hij zal dat nooit meer meemaken. Het is voorgoed voorbij. En voor ieder van ons is dat het perspectief: die lege, onbezette plek. Ik probeer daaraan te wennen en ermee te leven.

Uitnodiging

Maar in tweede instantie had het lege bankje ook iets uitnodigends. Die zegt: Kom maar, hier zitten. Weliswaar met een dikke jas en muts in dit seizoen. Maar toch, een mooi, rustig plekje dat me uitnodigt.

God

Die foto blijft me intrigeren en doet me ineens denken aan God. Die zo vaak in de psalmen toevlucht, rots en schuilplaats genoemd wordt, maar nergens een leeg bankje. Maar misschien mag die ook in het rijtje opgenomen worden.

Onveilig

Voor veel mensen is God werkelijk een toevlucht, een vertrouwenwekkende en geruststellende zekerheid wanneer je in het nauw zit. Een schuilplaats waar je bescherming vindt, in storm of kou. Stevige grond onder je voeten als je wankelt. Allemaal beelden die met een gevoel van bedreiging en onveiligheid te maken hebben.

Welkom

Voor mij staat nu iets anders voorop als het gaat over God: De uitnodiging om op dat lege bankje plaats te nemen. En het gevoel te krijgen dat je welkom bent zonder voorwaarden vooraf en zonder enig oordeel. En je te laten dragen door de stevig verankerde bank. Hij is er voor.

Kerkdienst

Vanaf die stille plek wordt ook voelbaar dat je deel uitmaakt van het leven dat zich nu in die kale bomen naar binnen heeft gekeerd. De diepe stilte van de kale takken. En de verwondering: wat zou het zijn, is het voorjaar of is het herfst? Is dit het moment vlak voor het uitlopen van nieuwe blaadjes, of vlak na het vallen van het laatste blad? Het lege bankje nodigt uit om er te gaan zitten met wat er ook maar is, binnen in je en buiten je, die momentopname van de boomgaard. En met alles vrede te vinden. Het lijkt wel op wat sommige mensen in een kerkdienst ervaren.

Opstaan

Natuurlijk kun je daar niet blijven zitten en ga je ook weer opstaan en verder. Er is werk aan de winkel. In de boomgaard en daarbuiten. Maar ik weet, hier kan ik altijd terugkomen.