Goede voornemens?

Aan het einde van het jaar wordt de vraag naar goede voornemens weer hoorbaar. Van buren ontving ik zelfs een uitnodiging om ze op een feestje bij hen thuis samen te bespreken en zo elkaar te gaan helpen om je eraan te houden. Ik doe er al jaren niet meer aan. Ik tracht de omgekeerde weg te bewandelen: wat maakt dat ik, blijkbaar, niet doe wat ik graag wil? Hoe komt het dat ik steeds weer anders blijk te zijn dan ik het liefst zou willen zijn? Afgelopen weken heb ik met mijn cursisten dansmeditatie o.a. in de Geertekerk gewerkt met dit thema, zo mooi verwoord door Leonard Cohen: “there’s a crack in everything, that’s how the light gets in”.

Barstjes

Dat anders zijn dan ik zou willen zijn heeft natuurlijk te maken met mijn zelfbeeld. In mijn eigen illusies klopt het allemaal en pas ik in mijn eigen beeld van de juiste mix tussen aardig zijn zonder alleen te pleasen, voor mezelf op te komen zonder om me heen te gaan slaan en enigszins ontspannen te leven zonder dat alles strak komt te staan. Maar als ik beter kijk zijn er elke dag barstjes in mijn zelfbeeld te bespeuren. Die ik aanvankelijk geërgerd opmerk: ik moet beter mijn best doen! Volgens mij zijn het deze fricties die aanzetten tot het maken van goede voornemens om het béter te gaan doen. Terwijl… die barstjes, dat zijn de kansen.

Zachter

In mijn lessen werk ik altijd vanuit het lichaam. In beweging wordt vanzelf voelbaar waar ik graag wil dat de dingen anders zijn dan ze zijn. Waar vloeiende beweging stokt bijvoorbeeld. En waar ook mijn eerste reactie wrevel is: wat nou? Even iets meer aanzetten, kracht en doorzettingsvermogen erbij. Maar in het lichaam werkt het zo niet. Meer duwen en trekken wordt zeker niet beloond met een grotere soepelheid. De omkering zit in het gaan luisteren en voelen. Hoe voelt deze plek in mijn lijf, waar het stokt? Als ik mijn adem erheen breng en ga voelen, wat dan? Vaak wordt zo’n plek meteen zachter als hij aandacht krijgt. Niet meteen gemakkelijk of fijn, maar ik maak er contact mee. Met hoe het is.

Eerlijk

In het hoofd werkt het eigenlijk niet anders. Als ik eerlijk durf te luisteren naar een barstje in mijn zelfbeeld is dat ook niet meteen gemakkelijk of fijn. Integendeel. Ik voel gêne of ongemak. Als ik verder kijk zit er vaak verdriet of pijn onder. En dat voelen blijkt het echte werk. Als ik daar durf te blijven verdwijnt er iets van dat zelfbeeld, hoef ik minder te voldoen aan mijn eigen plaatjes. Het licht kan naar binnen. Ik voel me vrijer en lichter. Als ik goede voornemens zou hebben gaat het over dit proces. En dan niet alleen vlak voor het nieuwe jaar. Nee, dit gaat het hele jaar weer verder….