Waardeer de stille
Geschreven door Gerard van den Berg
‘Welk dier heeft stekels? En welk dier heeft veren? Het kerkseizoen in de Geertekerk wordt na een prachtverhaal van Toon Tellegen geopend met een geanimeerd gesprek tussen voorganger Marthe de Vries en grote groep kinderen. Geduldig neemt Marthe de tijd voor de kinderen, wat leidt tot de meest fantastische antwoorden van een paard dat verig is tot een nieuw woord als afbreker. Ik zie hoe het ene kind ad rem reageert op de vragen van Marthe, terwijl de ander een wat meer afstandelijke houding aanneemt en zich een beetje uit de kring terugtrekt. In een flits zie ik mezelf weer als kind in de kerk staan. Onzeker. Verlegen. Niet wetend wat ik moet zeggen, terwijl er van binnen van alles gaande is. En ik bijvoorbeeld niet kan wachten om weer te schitteren in de kerstmusical.
De kat uit de boom
‘Wat ben je stil.’ ‘Hij kijkt de kat uit de boom.’ ‘Hij is een dromer.’ Het zijn opmerkingen die ik in mijn kinderjaren regelmatig heb voorbij horen komen. En die ik mezelf ook hoor bezigen als ik over mijn kinderen praat. De vloek van het introvert zijn. Op school ben je flink als je in de klas je vinger opsteekt, veel vriendjes hebt en op social media zien we vooral mensen die het extraverte ideaal uitdragen. Het steekt me, zeker nu ik mijn eigen introversie heb geaccepteerd en vooral ook zie wat de kwaliteiten ervan zijn. Zoals je goed kunnen concentreren, luisteren en rustig blijven in stressvolle situaties. Wat zou het fijn zijn als deze eigenschappen meer gewaardeerd zouden worden in onze samenleving! En dat we de ‘stilte’ meer de ruimt geven.
Wie is hier nu gek?
Ik moet denken aan een prachtige zinsnede uit het lied ‘Wie is hier nou gek?’ van rapper en zanger Diggy Dex, die schrijft over zijn zoon die hoogbegaafd is en zich in het autistische spectrum bevindt. Diggy zingt: ‘Wie is hier nou gek? Is hеt de dromer van binnen of dе wereld daarbuiten? Kan je zien als een blinde door je ogen te sluiten?’ In mijn optiek doet hij een appèl op ons om onze ogen niet te sluiten voor de kracht van de introverte mens, maar deze op de juiste waarde te schatten. En wat is er een mooiere plaats om hier gestalte aan te geven dan in de kerk, waar iedereen op zijn plek zijn. En de kat in de boom mag blijven zitten.
