Stilte in Hoog Catharijne
Hoog Catharijne: volgens veel mensen een van de lelijkste winkelcentra in Nederland en dat in hartje Utrecht. Te midden van alle winkels en snackbars bevindt zich een kleine oase: het Stiltecentrum. Regelmatig wordt daar een middagpauzedienst gehouden. Vrijdag 2 oktober deelde Judith Fournier, lid van de Geertekerk, haar gedachten bij Psalm 62 en 1 Timoteüs 1:1-2, 2:1-4.
“Waarschijnlijk heeft de behoefte om even te ontsnappen aan de stormen van ons dagelijks leven ook u hierheen gebracht. De behoefte om even stil te staan, even stil te mogen worden. Even afstand te kunnen nemen van de onstuimige wereld om ons heen, van de onzekerheden die ons bedreigen: gezondheid die het laat afweten, een baan die er misschien morgen niet meer is, een uitkering die kan worden ingetrokken, onzekerheid over toekenning van de benodigde zorg . De coupletten 2 en 3 van psalm 62, die we aan het begin van onze dienst hebben gezongen, geven al die bedreigingen weer.
Maar tegelijk ook wijst de psalm ons in het eerste en het vierde couplet een uitweg. Als we het kunnen opbrengen om even pas op de plaats te maken, naar binnen te keren, de stilte te zoeken, stil te worden, komen we misschien tot de kern, kan wellicht ruimte ontstaan, een sprankje licht gaan gloren, duisternis iets minder zwart gaan lijken, een spoortje vertrouwen groeien. Dan wordt het ook mogelijk ons hart te openen voor onze medemens, zoals Paulus in zijn brief aan Timoteüs vraagt, waarin hij de weg wijst naar een gemeenschap van mensen die op elkaar zijn betrokken.
Paulus vraagt ook speciaal om voor onze gezagsdragers te bidden. Meer dan voor wie ook is het voor hen belangrijk oog te houden voor de kern van waaruit ons hele leven zich heeft ontwikkeld tot het meer dan gecompliceerde bestaan dat we met elkaar leiden. Maar uiteindelijk begint het bij ons allen persoonlijk, heeft ieder voor zich verantwoordelijkheid voor zijn of haar eigen leven. Steeds weer moeten we terug naar binnen, mogen we terug naar binnen, mogen we luisteren naar de innerlijke stem die ons wil leiden, die ons steeds opnieuw voor ogen wil houden wat tot de kern behoort èn waar we ons laten leiden door onze zwakke eigenschappen: zoals behoefte aan meer dan het nodige, ten koste van anderen. We hoeven maar te kijken naar de lagelonenlanden waar mensen worden afgebeuld om ons goedkope kleding te kunnen leveren. De arbeider daar staat nog het ideaal voor ogen dat hij met zijn bovenmatige inspanningen zijn kinderen een betere toekomst kan geven. Daarom accepteert hij het, houdt hij het vol om zich te laten afbeulen. Willen wij onze ogen daarvoor blijven sluiten? Gelukkig zijn er wereldwijd organisaties die zich inspannen om dat patroon te doorbreken en gelukkig worden zij gesteund door bijvoorbeeld de diaconieën van kerken. Wij zullen het niet beleven wat Timoteüs voor ogen staat: dat alle mensen worden gered en de waarheid leren kennen, maar laten we ervoor kiezen af en toe de stilte te zoeken, om ons te bepalen tot wat er werkelijk toe doet. Amen.”
Foto: Eric de Redelijkheid
