Lekker anoniem harten jagen

Onlangs kreeg ik meer dan een etmaal lang een stroom mails en appjes van anonieme mensen. Ik vermoed dat ze allemaal van het mannelijk geslacht waren. Sommige van die berichten waren vreemd, maar niet onbeleefd. Andere waren uiterst onbeleefd en onverkwikkelijk. De aanleiding voor deze berichtenstroom was dat ik had meegedaan aan een discussieprogramma. Het was een heel gewone tv-uitzending van een ouderenomroep, dus ik had geen idee dat iemand zou kunnen denken dat het een datingprogramma betrof. Goed, er werd vermeld dat ik weduwe was, maar dat lijkt me op zich geen grond om mij ongewenste en onbeschofte verzoeken tot intimiteiten te sturen.

Ik heb alles weggegooid en mij met anderen erover verbaasd en er ook maar om gelachen. Ik was extra blij met de prettige en normale reacties. Klaar.

En dan komen de vragen

En toch houden die berichten mij soms nog bezig. Wat voor mensen doen dit? Zijn het eenzame zielen die niet weten hoe ze op normale wijze met anderen in contact komen? Zijn het gestoorde mensen of… Hoe hopeloos moet je leven zijn voordat je zulke zinnen gaat zitten tikken?

Er zijn vrouwen die met humor terugbijten. Ze gaan de strijd aan en delen een gevoelige tik uit. Ik heb erg gelachen om alle voorbeelden die ik tegenkwam. Ik concludeerde ook: niet mijn ding. Ik ben meer van het theedrinken. Hoewel, theedrinken met personen die ongewenst mijn leven binnendringen? ‘Nee, de digitale prullenmand was echt het beste idee’, zegt mijn ene kant. ‘Het is ook de weg van de minste weerstand’, reageert mijn andere kant. Evangelische vrienden zeggen in geval van twijfel: WWJD!!! (What Would Jesus Do!) Interessante vraag, maar ook daarop weet ik geen antwoord.

Iemand?