Op weg naar vrede…….

Geertecafé

Welgemoed fietste ik zondag naar de Geertekerk om deel te nemen aan het Geertecafé na de kerkdienst. Een korte informatieve bijeenkomst in het kader van de vredesweek. Thomas van Gool van Pax was de spreker.

Net als in de blog van 13 september, werd ook nu het werk van de waarnemers van EAPPI belicht. Waarnemers die bij de checkpoints tussen Israël en Palestina staan om misstanden te signaleren en deze later wereldkundig te maken. Hun aanwezigheid zorgt er ook voor dat het aantal incidenten vermindert. Heel belangrijk en zinvol werk.

Jules de Corte

Jules de Corte

Op weg naar huis bleek ik toch meer geraakt te zijn door de in mijn ogen hopeloze situatie in Israël en de Palestijnse gebieden dan door het werk van EAPPI. Jules de Corte zong in mijn hoofd: “Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de mensen zo moe? Misschien door hun jachten en jagen en misschien door hun tienduizend vragen en ze zijn al zo lang onderweg naar de vrede toe. Daarom zijn de mensen zo moe.” (geschreven in 1957!)

Om de moedeloosheid niet helemaal de overhand te laten krijgen fiets ik naar de Jumbo. Terwijl ik naar de deur loop komt er een donkere jongen aansjezen op zijn fiets, knalt die vlak voor de ingang neer en loopt naar binnen. Ik bries van binnen, zeg niets. Als ik achter hem aan de winkel instap hoor ik de vrouw achter de service balie zeggen: “Ah joh, kan je die fiets even ergens anders neerzetten?” De jongen houdt in, draait zich om en zegt “O sorry mevrouw, ja natuurlijk.”

Inclusief

Vandaag kreeg ik een herkansing. Ik parkeerde mijn fiets bij de populaire buurtbakker. Hij paste nog net naast het verlaagde stukje stoep. De volgende fiets kwam daar juist midden op terecht. “Ah joh, je zet je fiets precies op het ‘afstoepje’.” “Goed dat je het zegt, niet gezien, handig voor kinderwagens.” Ik zelf had alleen rollators en rolstoelen voor ogen gehad.