5 maart 2018

Ook wel eens last van een geniaal idee?

Geschreven door Liesbeth Orthel

Heb jij wel eens last van een geniaal idee? Ik had het! In de Geertebrief las ik het artikel van Florus KruyneDe weg van de mens’. Het artikel is de basis onder de vieringen in de Geertekerk tot Pasen. Het vertelt over de vaste patronen die verhalen hebben. Terwijl ik hierover zat na te denken schoot mij opeens het ganzenbordspel te binnen. Zou je dat ook niet kunnen opvatten als een reis; een reis door het leven met alle ups en downs die daarbij horen?

Gans op reis

Enthousiast over mijn ingeving ging ik vast invullen. Waar kom je zoal langs? De brug, dan mag je gratis en voor niets een stuk verder; je zit in je flow en alles zit mee. De herberg (een beurt wachten) is een plaats voor ontmoeting. Dit kan je afleiden van je plannen, maar de ontmoetingen met andere gasten kunnen je ook nieuwe ideeën geven hoe je verder moet op je weg. In de put word je teruggeworpen op jezelf. Je bent afhankelijk van een ander. Wie zal je bevrijden van je probleem en je weer op weg helpen? Dan kan je nog verstrikt raken in een doolhof. Verwarring alom – je moet terug – opnieuw keuzes maken om de juiste weg voor jou te vinden. De gevangenis is ook afzien: tijd zat om over jezelf na te denken. Wat ging er fout? Wat zijn mijn sterke kanten? Waar moet ik aan werken? Na drie beurten wachten kan je een doorstart maken. Het allergrootste gevaar: de dood. Als je hier belandt moet je helemaal opnieuw beginnen; nieuwe ronde, nieuwe kansen! Het spel eindigt op 63, een heerlijke grazige weide met eten; de hemel op aarde. Je hebt het einddoel bereikt; je bent blij en tevreden met jezelf en de wereld om je heen.

De harde realiteit

Toch eens even googelen waar dat spel nu vandaan komt. Wikipedia zegt: Ganzenbordspellen zijn al bekend uit de 16e eeuw in Italië. Rond 1640 verscheen het spel voor het eerst in Nederland. Het spel beeldt een levensweg uit, waarvan de loop wordt bepaald door het lot, de dobbelstenen.

Wat een tegenvaller, mijn idee was bij nader inzien toch niet zo uniek. Terug naar mijn zoekopdracht zie ik nu pagina’s lang verwijzingen en interpretaties tevoorschijn komen; historisch, psychologisch, symbolisch en mystiek. Je kan er alle kanten mee op. Echt helemaal niet geniaal dus.

Het was kort, maar ik heb toch even genoten van dat fijne gevoel iets origineels bedacht te hebben. Wat mij nu vooral boeit is dat ik dit spel misschien wel honderdduizend keer gespeeld heb en dat ik hier nooit eerder op ben gekomen. Als kind denk je daar natuurlijk niet over na en neem je het spel (en misschien het leven ook wel) zoals het komt. Misschien ga je die parallellen pas trekken als je meer levenservaring hebt en wat meer beschouwend of abstract kan denken. Tja, dat is sowieso niet mijn sterkste kant – abstract denken. Oeps, zit ik nu in de put, het doolhof of de gevangenis?

Gerelateerd