Inburgeren in Utrecht

Laatst vroeg iemand mij in de kerk: ‘Hoe lang ben je hier nu, is het al een jaar?’ Ik moest even nadenken. Het eerste seizoen zat erop, dat was ik me bewust. Maar hoe het met de kalender verderging… ‘Ja, inderdaad, per 1 september is het een jaar’, zei ik toen ik de rekensom had gemaakt. Om vervolgens samen wat verder uit te wijden over de snelle gang van de tijd, in mijn geval een typerend tijdverdrijf voor iemand die er weet van heeft maar zich nog net zo jong voelt als altijd. Gelukkig maar, denk ik, ik gebruik mijn energie immers graag voor mijn werk en om verder in te burgeren in de stad en de wijde omgeving rond de Geertekerk. Veel daarvan is mij nog onbekend, dat zal u niet verbazen. Door bezoeken bij u thuis en vergaderingen in kerken en elders kom ik als vanzelf op veel plekken.

Spoorzoeken

De historie van 900 jaar en langer biedt ook mogelijkheden. Zo passeerde ik vandaag het Huis Zoudenbalch in de Donkerstraat. Een opmerkelijke gevel voor de Noordelijke Nederlanden maar helaas is het originele huis begin vorige eeuw afgebrand. Ik kwam er langs omdat ik op zoek was naar een oude bakkerij die aan de Mariastraat 28 gelegen was, volgens het bevolkingsregister rond 1890 (zie de tekening uit 1898 van het Utrechts Archief). Maar is het u wel eens opgevallen dat de nummering enorm verspringt in de Mariastraat? Nummer 12 ligt naast nummer 28! Dit hoge gebouw was de toegangspoort naar het hofje Bakkerspoort, en naar het bovengenoemde grote Huis Zoudenbalch zelf.

Waterloop

Maar er blijft meer. Bij mijn nog lopende speurtocht naar een (achter)ingang van de oude remonstrantse kerk aan de Kromme Nieuwe Gracht belandde ik vorige week in de Jeruzalemstraat, een prachtig straatje. En dit allemaal met het idee om dit oude gebouw, dat aan de gracht zo hermetisch gesloten is (met drie deuren!), een keer van binnen te kunnen zien.

Denkt u vooral niet dat ik alleen naar stenen kijk. Het ontdekken van de loop van de Kromme Rijn (ook buiten de stad) fascineert me. Talloze kaartjes heb ik al gezien en met argusogen volg ik de mogelijke openlegging van ‘de Rijn’ bij het Smakkelaarsveld en het spoorviaduct. Komt die er of ben ik op het verkeerde been gezet?

Eén grote ontdekkingsreis

U merkt, in dit stukje beperk ik me tot het centrum. Maar ook daarbuiten valt nog veel te ontdekken. Met die tocht ga ik graag verder, al zijn natuurlijk de bezoeken in ‘mijn’ wijken en de andere predikantstaken leidend. Zo mag u het ook verwachten. Maar intussen kijk ik mijn ogen uit, in de steden, stadjes, dorpen en in de landschappen die onze gemeente rijk is!