Het publieke domein

Onze pleinen

Van wie is toch de straat?
Van wie onze pleinen, onze singels?
Ons spoornet, ons stadskantoor?
Dat “publieke domein” waar we allemaal toegang toe hebben.
Het volk, de elite, de toerist, de vreemdeling …….

Rode hakken

Zie de foto – zo maar drie paar schoenen – bij wie ze horen …….??
Elegante rode hakken, blauwe sneekers, zwarte stappers ……..
Niets weten we zeker over deze drie mensen die uit hun schoenen steken.
Naar ik vermoed is er één een vrouw en zijn er twee mannen ….
Maar zelfs dat staat niet vast…. Ook niet of ze stevig staan….

En wat nu stevig lijkt kan zo weer omslaan.

SUV

Van de sokken gereden door een SUV in Londen, een vrachtauto in Nice……

Het publieke domein is geen gevarenzone – zo hebben we dat niet afgesproken. Elk mag daar veilig in z’n eigen schoenen staan. Elkaar ontmoeten; groeten, afscheid nemen ….. verder gaan …..

Wij, met z’n allen, de kiezers, kozen weer voor 150 mensen die in onze schoenen staan waar het gaat om het bewaken van de kwaliteit van “ons domein”. En ik ben heus wel een beetje trots op dat Nederlandse domein. Waar in artikel 1 van onze Grondwet staat dat ieder tegenover ieder gelijk in z’n schoenen staat. Hoeveel verschil er in schoeisel en daarboven ook is……… rood of blauw, elegant of lomp, het mag er zijn….

Tedere liefde

Eén ding zou ik zeker willen weten: dat we van binnen zachtjes blij zijn met elkaar. Dat we mopperen en schelden, de huid soms vol….. maar onderhuids met een tedere liefde voor de ruimte die is: van ons allemaal.

Eén ding zou ik zeker willen weten: dat we van binnen zachtjes huilen als een staatsman in Turkije zegt dat wij niet meer veilig zullen ….  onderhuids verdriet om ontkenning van een ruimte die is: van ons allemaal