Het is een wonder

Heb je mijn mail gehad? Nee, niets ontvangen. Zit het misschien bij je spam? Nee, ook niet. Alle instellingen gecontroleerd, alles onder controle. Toch vervelend van die mail, want het had haast. Mijn collega krijgt de mail wel en stuurt hem door, zodat ik het in orde kan maken. Het blijft knagen, dit zijn de rare dingen die je als kantoorklerk onzeker maken. Het verdwijnt ook weer snel naar de achtergrond.

Later op de middag en avond komt er opeens met horten en stoten een vracht mail binnen, waaronder de brievenklus in vijfvoud (= ongeduldige afzender). Hm, was er zeker toch iets fout met de verbinding.

Verbinding zoeken

De andere dag een stil kantoor. Op mijn gemak opstarten en hé, weinig beweging in de inbox. Raar maar fijn, tijd voor andere klusjes! Opeens verschijnt daar een roze uitroeptekentje bij het icoontje van Outlook. Een klik op de rechter muisknop leert dat er geen internetverbinding is. Door de wereldbol op de onderbalk van mijn scherm staat een kruis, een aanduiding met een vergelijkbare boodschap. Mijn computer kan geen Wi-Fi verbinding maken.

Aanvankelijk denk ik – zeker hetzelfde als gisteren – komt zo wel goed. Maar een paar uurtjes later begin ik toch nerveus te worden. Een zoektocht langs de diverse instellingen en experimenteel drukken op heel veel knoppen en linkjes helpt niet. Stekkers eruit en erin, helpt ook niet. Daar gaan we, de frustratie groeit, op naar de helpdesk.

Hé de telefoon heeft een rood lampje. Hm, die werkt natuurlijk ook via de Wi-Fi. Mobiel bellen dan maar, leve het 4G-netwerk. Natuurlijk het advies om de stekkertruc nog eens te doen, apparaten aan en uit te zetten, tenslotte het verzoek om foto’s van alle apparatuur door te zenden.

Storing

OK, lang verhaal kort, KPN-storing. Aan een rinkelende telefoon merk ik dat die voorbij moet zijn. De leverancier vindt ons modem oud en denkt dat het vervangen moet worden. ‘Nou, doe dat dan’, roep ik. ‘We weten allebei dat dit het waarschijnlijk is, wie houd je voor de gek?’ Hakkelend adviseert hij mij de nacht nog af te wachten. Hij kan niet uitleggen waarom, maar toch is dat beter. Ik geloof er pertinent niet in en baal. Wachten is mijn kernactiviteit geworden. Inmiddels kan ik geen kant meer op, alles wat ik aan wil pakken of nakijken blijkt via de Wi-Fi te lopen.

Je vraagt je opeens af hoe dat moet als de Russen ‘ons’ hacken (waarvoor de krant wel waarschuwt). Zelfs de verwarming wordt via Wi-Fi geactiveerd. Opeens schiet mij het minisymposium Digidroom of digidoolhof te binnen dat we alweer zeven jaar geleden in de Geertekerk hebben georganiseerd. Wat mooi al die mogelijkheden, wat kwetsbaar worden wij zelf als er iets niet goed gaat of niet klopt, wat staat ons nog allemaal te wachten. Veel dat toen nog futuristisch leek, is dat al lang niet meer…..

Wonder

De volgende dag: computer aan en o, wonder alles werkt! Ik ben blij, ik snap het niet en misschien voelt het daarom wel echt als een wonder. Meteen mijn excuses aangeboden voor mijn knorrige optreden als antwoord op het bericht dat al in mijn inbox staat: uw ticket is afgerond.