De tijd strelen
Geschreven door Aly Meijer
Laatst voelde ik me moe en ongeïnspireerd, ik had rust en stilte nodig om inspiratie op te doen. Ik ging naar de Simonswandeling georganiseerd in het Simonshuis, door Chris Maas.
Chris en ik raakten in Jorwert, midden in Friesland, in 2017 geïnspireerd door Nijkleaster. We werden geraakt door de de sfeer en de stilte tijdens de meditatieve viering en wandeling, de Nijkleasterkuier, dwars door de weilanden. Afgelopen Pinksterzondag is in Jorwert een nieuw oecumenisch klooster geopend in de omgebouwde boerderij Westerhûs.
Nijkleastervieringen vinden in Jorwert al jaren plaats, iedere woensdagochtend, vanaf 9.30 uur. Er is een meditatieve viering van een half uur, daarna koffiedrinken met een verrassende kennismakingsvraag. Dan een uur wandelen, deels in stilte, deels in stilte met een bezinningsvraag en deels in gesprek. Daarna volgt een potluck lunch. De ochtend duurt tot 13.00 uur. Soortgelijke vieringen organiseer ik sinds twee jaar bij de doopsgezinden Arnhem – waar ik predikant ben – vanuit de Waalse kerk, die we ook wel Kapel aan de beek noemen. En sinds kort worden ze dus ook georganiseerd in Utrecht, vanuit het Simonshuis in Utrecht, aan de Maliesingel 63.
Wandelend de geest krijgen
Chris werd geïnspireerd door de pelgrimsvieringen in Arnhem en ik kreeg weer de geest in het Simonshuis. Hoe kwam dat? Door de teksten die Chris zorgvuldig had uitgekozen samen met Riek, die de dienst samen met hem voorbereidde en de viering leidde.
De teksten gingen over het vierde gebod uit Exodus 21 vers 8-10: ‘Houd de sabbat in ere als een heilige dag. Zes dagen lang kunt u werken en al uw arbeid verrichten, maar de zevende dag is de sabbat, die gewijd is aan de HEER, uw God; dan mag u niet werken.’ In Exodus 34 vers 21 gaat de tekst zo: ‘Zes dagen mag je werken op de zevende dag houd je rust, óók al is het tijd voor ploegen of oogsten.‘
De tijd strelen
De andere tekst was van Toon Tellegen, het is een brief van de mier aan de eekhoorn over ‘het strelen van de tijd’:
‘Beste eekhoorn,
Als je niet wilt dat de tijd voorbij gaat (en dat wil je toch niet?) dan moet je aardig zijn voor de tijd: je moet vragen wat hij wenst, je moet je luiste stoel naar hem toe schuiven, je moet hem een kopje thee aanbieden […] en als hij dan toch nog voorbijgaat dan moet je voor hem gaan staan en roepen: Ho! Wacht even! en dan moet je hem strelen – eerst de seconden, dan de minuten en de uren. En dan de dagen en de maanden en de jaren, zachtjes strelen – misschien gaat hij dan nooit voorbij (maar zeker is dat niet). Wacht anders tot ik er ben. Tot straks.
De mier‘
De hele tekst van deze brief is te lezen in: Als we samen – Toon Tellegen. Querido, 2021.
De hele ochtend streelden we de tijd, het was net of hij even stil stond.
Heerlijk.
