De meeste mensen deugen

Wat een bijzondere ervaring had ik op vrijdagmiddag en avond 16 augustus.

Rond 17.15 vertrok ik uit IJsselstein na een gezellig bezoekje bij een nicht van mij aldaar. Ik wist dat ik door Nieuwegein moest om naar de A27 te komen i.v.m. de afsluiting van de A2. Al gauw bleek echter dat hééééél veel mensen door Nieuwegein gingen. Detours op advies van Google brachten me steeds verder in een fuik. “Dit gaat nog wel even duren”, appte ik mijn echtgenoot. “Wacht nog maar even met eten”.

Na enige tijd merkte ik dat er wel heel weinig schot zat in het rijden. Vaak stond ik heel lang stil, tot ik langs uiteindelijk langs het kanaal kwam te staan en er echt geen enkele beweging meer inzat. Het nieuws van inmiddels 19.00 uur gaf niets aan van dit infarct. Evenmin als in het nieuws van 20.00, 21.00 en 22.00 uur. Bizar!

Gastvrij

Het werd steeds gezelliger op straat. Mensen liepen en fietsten langs om te kijken naar dit fenomeen. Opeens zag ik een gezin met thermoskannen en flessen aankomen. “Die gaan zeker een picknick houden of een buurtfeestje”, dacht ik. Maar ze kwamen op de auto’s af en vroegen of ik koffie of thee wilde. Ik was stupéfait. Wat was dát lekker, een bakkie koffie, na al geruime tijd stil gestaan te hebben. Een andere man kwam met grote boodschappentassen aanzetten en vroeg of er iemand een liga koek wilde, want “jullie zullen wel honger hebben”.  Daarna volgden er nog meer mensen met water, ice-tea en versnaperingen. Wat een geweldige mensen! Eerder was ik getuige geweest van asociale horken die via de andere rijbaan voordrongen of via het gras een andere plek probeerden te bereiken, maar dat viel in het niet bij de geweldige gastvrijheid van deze wijk.

Zeeuws meisje

Opeens voelde ik me “Zeeuws Meisje”.  Zeeuws Meisje was een zevendelige Nederlandse jeugdserie uit 1997 die werd uitgezonden door de VPRO in Villa Achterwerk.

De serie speelt zich af in de 21e eeuw, waarin Nederland is volgebouwd en er een Grote File heeft plaatsgevonden, die nooit meer is verdwenen. Langs de wegen staan dan ook in lange rijen autowrakken waar mensen in wonen. De lucht ziet grijs van de uitlaatgassen, het water is niet te drinken en er is geen bloem of plant meer te bekennen. Er groeit nog maar één ding in Nederland: augurken.

Mijn broer had deze serie indertijd gefilmd en ik appte hem dan ook. Ik had uitgebreid tijd om te appen, te bellen, nieuws te kijken, “de Slimste Mens” te zien en als kers op de taart kwam ook mijn nichtje uit IJsselstein rond 20.30 uur aangelopen, met hete thee, een appeltje en een gebakje. We hebben samen nog anderhalf uur gezellig in de auto gezeten, totdat wij weer op de plek waren waar zij haar auto had staan.

Positieve ervaring

Uiteindelijk tegen tienen begon er wat schot in te komen. Handhavers kwamen als mosterd na de maaltijd ook eens kijken en koekjes uitdelen, maar toen begon het net wat te rijden. In het donker stonden handhavers zonder lichten en donker gekleed het verkeer door te zwaaien, wat nauwelijks zichtbaar was. Kennelijk waren ze super verrast en overdonderd geweest door dit infarct.

Al met al had ik een bijzondere en ook wel heel positieve ervaring opgedaan deze avond, mede dankzij het feit dat ik geen afspraken of plannen had voor die avond, natuurlijk. Ik vermoed dat er ook wel andere, minder leuke, verhalen zijn.

22.30 uur, ruim 5 uur later, was ik uiteindelijk in Culemborg. Lopend was ik er uiteindelijk sneller geweest en eten hoefde voor mij niet meer.