Hoe pas ik in het systeem?

Oerknal nog niet uitgevonden

Mijn middelbare schooltijd bracht ik door op het eerbiedwaardige Baudartius College in Zutphen. Dat was een hele goede (daarom daar heen gestuurd) christelijke (moet dan maar) school. Met een hele gereformeerde rector aan het hoofd.  Er hingen advertenties van super christelijke jeugdclubs op de prikborden in de studiegang. Voor het overige was het heel goed te doen. Iedereen weet wel hoe je je in stilte moet vervelen tijdens de verplichte weekopening. Dat overleef je wel. Ik heb er een fijne schooltijd gehad.

In die tijd was de oerknal nog niet uitgevonden. Maar de evolutie was uiteraard bekend. Op een dag moesten we allemaal (!) van diezelfde rector een opstel schrijven met als verplicht onderwerp ‘Schepping of evolutie?’. Ik vond het te belachelijk voor woorden en heb toen een kolderiek stripverhaal ingeleverd. En ik ben er mee weggekomen.

Systeem, systeem, waar is mijn plaats?

Tijdens mijn studie theologie waren velen gefascineerd door de geloof-en-wetenschap-discussie. Het zei me niet veel: Je vergelijkt appels met peren. Eigenlijk doe je warrig over zelfgecreëerde verwarring. Niks voor mij. Genesis is een verhaal en wetenschap is wetenschap – een heel ander verhaal, met een heel ander doel.

Nu moet ik er weer over nadenken – met dank aan het landelijk bureau! ‘Mijn God begon met de oerknal‘ en ik mag er zondag a.s. over preken.

Geloof en wetenschap hebben toch wel veel met elkaar van doen: een wetenschapster moet geloven in haar hypothese, anders kan ze haar werk niet doen. Een gelovige ‘weet’ veel, maar het is niet meetbaar – en toch is het essentiële wetenschap in zijn leven.

Leo Vroman (bioloog en wetenschapper en dichter) schreef een paar indrukwekkende Psalmen over het geheim van het leven, zoals hij het zag in zijn werk en het onderging als mens. Hij zoekt een naam voor datgene wat hem zo intens bezighoudt: het wonderlijke, het eeuwige en het overheersende besef er zelf een piepklein vergankelijk deeltje in te zijn: ‘Systeem, systeem, waar is mijn plaats?’, vraagt hij zich af ten overstaan van…

Van hem lezen we – naast Genesis 1 – een psalm.

Is geloven zoiets als een poëtische reactie op/verwerking van de wonderlijke werkelijkheid die ons omgeeft? Daar zou je eens over kunnen nadenken. Er is veel voor te zeggen. En er is nog meer.

Verbazing!

Mijn middelbare school verhaal is nog niet afgelopen, want wie schetst mijn verbazing toen ik een paar jaar geleden in de Remonstrantse adressengids de naam van onze rector zag! Maar nu als als voorzitter (nota bene) van een gemeente is het oosten des lands! Evolutie bestaat! Gelukkig zelfs binnen één mensenleven. Helaas leeft hij niet meer,want ik zou er met plezier nog een keer voorgegaan zijn met hem onder mijn gehoor! En wat zou ik graag zijn ‘evolutieverhaal’ gehoord hebben.