Vocaalensemble Venus: OMG
Dat religie helemaal niet zwaarmoedig of zelfs maar zwaar beleefd hoeft te worden, wordt in de muziek van Pizzetti, De Leeuw, Bortnianski, en Copland meteen voelbaar. Begin 2018 brengt VENUS een programma met lichtvoetige maar allerminst oppervlakkige sacrale muziek van de afgelopen twee eeuwen.
De Italiaanse romantici stonden bekend om de zingbaarheid en soms zelfs frivoliteit van hun religieuze werken, zelfs als het om een dodenmis ging, en die zingbaarheid was eeuwenlang normatief in heel Europa.
Ook de Russische tsaren tuigden in de negentiende eeuw niet alleen Italiaanse operahuizen op, maar lieten ook Italiaanse kerkmuziek in hun hofkapellen klinken, mede dankzij de inzet van de Oekraïense componist Dmitri Bortnianski. Ildebrando Pizzetti , voor een groot deel actief in de twintigste eeuw, kan zonder problemen tot deze romantici gerekend worden.
De Leeuw, Schnittke en Copland raken u al evenzeer in het hart, en bieden qua klank en stijl het nodige contrast in dit programma.
Programma
- Ildebrando Pizzetti – Messa di Requiem (1922-23)
- Ton de Leeuw – Missa Brevis (1952)
- Dmitri Bortnianski – Concerto nr 32 (nr 100) Skazhi mi, Gospodi, konchinu moyu / O Lord let me know mine end (Psalm 39)
- Alfred Schnittke – Three Sacred Hymns (1984)
- Aaron Copland – Four Motets (1921)
- David Lang – Again (2005)
