Hè, kunnen wij iets leren van Irak dan?

Ja zeker, kunnen wij iets leren van Irak. En daarom vertrek ik na Pasen naar Irak. Ik ga daar op bezoek bij een man met een missie en hoop er veel te leren op het gebied van de interreligieuze dialoog. Wie had dat gedacht in deze regio?! Even een situatieschets: Kirkuk ligt in het veilige gebied van Noord-Irak waar miljoenen mensen wachten op beter tijden. Al eeuwenlang leven hier Moslims, Yezidi’s en christenen samen. Vluchtelingen uit andere delen van Irak leren op die plek pas dat naast elkaar samenleven gewoon mogelijk is, een eye-opener!

Grenzeloos verbonden Utrecht – Kirkuk

Yousif Thomas Mirkis, bisschop van de Chaldeeuws-katholieke kerk in Kirkuk (Irak) is de man met een missie. Hij zorgt met zijn kerk, van 7000 zielen, voor een kamp met 4000 verdreven mensen. Daarnaast heeft de bisschop, met een team van vrijwilligers, de zorg op zich genomen voor honderden jonge mensen. Hij biedt hun de kans om aan de Arabischtalige universiteit van de stad te studeren. Om dit mogelijk te maken laat hij jongeren uit de kampen in het beveiligde deel van de stad wonen. Ze wonen in groepen van 25 à 30 mannen óf vrouwen (!). Er wordt gezorgd voor water, internet en voedsel om een goed studieklimaat te garanderen. De stad Kirkuk betaalt het collegegeld. Bij toelating wordt niet gekeken naar religieuze achtergrond. Moslims, yezidi’s en christenen wonen samen onder één dak. De bisschop hoopt dat deze jonge mensen door de mogelijkheden die ze van hem krijgen besluiten in Irak te blijven. Zo mikt hij op de vorming van een nieuw kader voor de wederopbouw van het land dat door miljoenen mensen de rug is toegekeerd. Door hun ervaring van vreedzaam samenleven worden zij hopelijk voortrekkers in Irak. In Utrecht is het initiatief genomen om bisschop Mirkis te ondersteunen in zijn werk. Dit initiatief wordt ondersteund door Kerk en Vrede, de Utrechtse parochies, Dominicanen Nederland en het Utrechts Platform voor Levensbeschouwing en Religie (UPLR).

Vredesduiven vliegen uit

Maar wat levert dit contact Utrecht op? Naast ondersteuning willen wijzelf vooral leren van de praktische samenwerking tussen mensen van verschillende religies, en hun al eeuwenlang bestaande omgang met elkaar. Omgaan met diversiteit van geloof en levensbeschouwing blijft een uitdagend leerproces en wat dat betreft staan we in Utrecht echt nog aan het begin van werkelijke ontmoeting. Het wordt tijd om dit te veranderen. Het is hard nodig om de vaak vrijblijvende interreligieuze dialoog een nieuwe impuls te geven, zodat je elkaar niet alleen leert kennen (een eerste fase) en samen dingen gaat doen (een tweede fase) – maar elkaar óók vasthoudt en steunt bij conflicten, verantwoordelijkheid neemt voor elkaar. Brahim Ajaarouj (deelnemer UPLR/verbonden aan Islamitische Stichting Lombok) zegt het zo: ‘In deze tijden van scherpe maatschappelijke spanningen zowel op het wereldtoneel, als op landelijk en gemeentelijk niveau is er behoefte aan vredesduiven. Zij die met een verzoeningsboodschap van de ene tak naar de andere vliegen en groepen bij elkaar brengen’. Mijn ideaal is een tolerante en solidaire samenleving. Daar gaan we met z’n allen aan werken, maar eerst ga ik dus op ‘cursus’ in Irak, samen met Yosé Hohne-Sparborth, Gerrit Jan Westerveld, Erik Borgman. Spannend!

Op de website van Arie Nico Verheul vind je veel informatie over dit contact / project. Na de reis komen hier portretten van mensen die hij daar ontmoet heeft.