Maarten is vóór de zonde

Het moet goed misgaan, hoe dan ook. In een film, in een boek, in een griezelverhaal bij het kampvuur. Je wilt het niet, dat jouw geliefde hoofdpersoon de fout in gaat. Maar het moet, want als hij het niet doet, wordt het een saai verhaal.

De mensen die het woord postmodern hebben bedacht, zeggen dat we het einde hebben meegemaakt van de tijd van de Grote Verhalen. Maar zoals dat gaat met iets dat verdwijnt, er komt iets voor in de plaats. En dus zit half Nederland series kijkend voor de buis: comakijken! Seizoenen tegelijk, om precies te zijn, alle verhaallijnen volgend. En wat hebben de levens van advocaat Mike Ross, president Frank Underwood, Walther White met z’n methlab en de gezellige familie Tyrion Lannister gemeen? Juist ja: het gaat goed mis. Er is één serie geweest waar de ellende min of meer te overzien was, Teletubbies – en daar hoor je niemand meer over. Terecht, want daar ging het eigenlijk nooit echt goed mis.

Het christelijk geloof, één van de Grote Verhalen van ouderwetse mensen, is goed materiaal voor een Netflixserie. Excessief geweld, veel seks, afgehakte hoofden en intiemere lichaamsdelen, dieren die kinderen opeten, als ze al niet geofferd waren, natuurrampen, bovennatuurlijke verschijnselen, mensen met special abilities en bad guys: en ten diepste de strijd tussen goed en kwaad die zich op alle levels afspeelt! Uiteindelijk steeds weer de dreigende ondergang aan het eind van elke aflevering, waardoor je niet meer kan stoppen met kerkbezoek, zondag na zondag, hoe gruwelijk je het ook vindt.

Vallen en opstaan

Hm. De praktijk geeft gek genoeg een ander beeld. Teletubbie-beeld: iedereen doet z’n best, alles is goed. Er zijn ook nare-boeven-dingen in de wereld. En mensen die zich een beetje vergissen. Dat is heel naar voor die mensen. Maar dat is ‘veul’ groter dan onze menselijke actieradius, dus dat moeten wij maar beter wat laten liggen. Accepteren wat je niet kunt veranderen. Je kunt, als dat voor jou goed voelt, misschien wel een petitie tekenen en wat geld overmaken natuurlijk. En biologisch eten, dat hoort er op een of andere manier ook bij. Maar alles is goed, vergeet dat niet, want je doet je best. En als het even niet lukt: ach, het kernwoord is liefde! De moraal van de dominee, schei uit, dat was tóen; die functie is overgenomen door de DSM, het handboek van de psychiatrie, en die weten wel waarvoor welke therapie of medicijnen. Bij ons geldt: kom binnen, fíjn dat je er bent.

Hoe boring is dat?! Daarom houd ik een warm pleidooi voor het her-invoeren van de zonde in al z’n facetten. Want het moet goed misgaan. Niet alleen in de boze freaking wereld maar ook bij de guy next door en bij mijzelf. Eerlijk is eerlijk: dat gaat het ook. En dan voel je je beroerd, niet categorie net lekker maar echt grote-mensen-beroerd. Zware zwarte zonden, die je er met flink schrobben nog niet af krijgt, categorie nachtmerrie. En dan komt er een enorme wending in het verhaal, dat beloof ik je: het goede wint het toch! Goede Vrijdag en Pasen heet dat in de kerk. In het donker en dan wordt het weer dag, Kyrie en Gloria, we hebben in de eeuwen heel wat van die toffe tegenstellingen ingevoerd. Want het was eerst goed misgegaan, maar de Held heeft het weer voor elkaar. Als dat maar… kijk volgende week weer.