Samenkomen en hoop ervaren 

Wanneer mensen aan mij vragen waarom ik naar een kerk ga – vaak met grote verbazing blijkbaar schep ik hele andere verwachtingen – dan vind ik het super lastig om een antwoord te geven. Ik ben graag gevat, liefst ook nog eens grappig daarbij, maar als antwoord op deze vraag begin ik meestal maar wat te stamelen. Geloof is voor mij niet iets dat makkelijk in woorden te vatten is en zo concreet is mijn geloof ook helemaal niet. Maar wat ik wel weet, is dat samenkomen met mensen die het ‘goede’ willen voor de wereld mij hoop geeft. Wat ik zo mooi vind aan de Geertekerk, is dat iedereen zijn eigen verhaal heeft, maar toch met een gemeenschappelijke wens zit: iets positiefs bijdragen. Hoe groot of klein dat ook is. Dat gevoel van verbondenheid, vind ik elke keer weer bijzonder en het geeft me moed. 

Afgelopen week werd ik geraakt door een bord dat ik zag bij het AZC op de Joseph Hadylnlaan in Utrecht. (Ze staan bij alle 4 de Utrechtse AZC’s) Op het bord staat: “Hier werken we aan een warm welkom en een veilige plek voor iedereen die vlucht voor oorlog, conflict en onderdrukking.” Het bord is een reactie op het plan van de nieuwe minister namelijk een bord met de tekst: “Hier werken we aan uw vertrek.” Ze was geïnspireerd geraakt in Denenmarken, echter de Denen hadden helemaal nergens een bord met die tekst staan. In mijn werk met getraumatiseerde vluchtelingen heb ik vaak gezien hoe heftig het kan zijn als mensen door oorlog en geweld ontmenselijkt worden, dan kan afwijzing, onduidelijkheid, gebrek aan perspectief een echte ‘ziekmaker’ zijn, ook voor mensen die hier uiteindelijk niet kunnen blijven. 

Menselijkheid maakt het verschil 

Wat ik uit mijn werk heb geleerd, is wat het verschil kan zijn als je iemand juist menselijk benadert. Soms is een beetje vriendelijkheid of hoop net wat iemand nodig heeft om weer een stap vooruit te zetten. Dat bord bij het AZC herinnerde me daar opnieuw aan. Diezelfde soort hoop voel ik dus ook in de Geertekerk, al ervaart iedereen dat natuurlijk op zijn eigen manier. Wat ik fijn vind aan de Geertekerk is dat er ruimte is voor verschillende perspectieven. Niet iedereen zit daar met dezelfde ideeën, en dat is helemaal prima. Voor mij is het vooral dat gevoel van samenkomen en elkaar steunen dat me raakt. Je hoeft het niet altijd eens te zijn, maar het gevoel dat je erbij hoort en dat er plek is voor iedereen, maakt het voor mij een fijne plek om te zijn. 

Misschien moet ik een verkorte versie van bovenstaande tekst, met natuurlijk wel een paar grappen er door heen, uit mijn hoofd leren. Dan heb ik voortaan altijd een antwoord heb als iemand mij vraagt waarom ik toch naar de kerk ga.