Hoopvolle verandering

Vaak zijn de reclameblokken op tv handig om even iets anders te doen, maar soms blijf ik automatisch kijken. En dat doe ik met steeds meer verbazing: al die moeite om onze kooplust aan te wakkeren, voor producten die niet bepaald noodzakelijk zijn… Hoeveel grondstoffen en energie zouden wel niet bespaard kunnen worden als we wat minder spullen zouden produceren en consumeren? En zouden we die spullen dan echt missen?

Genoeg is genoeg

Groei van de economie lijkt een doel op zich te zijn geworden. Ik begrijp heel goed dat er meer geproduceerd moet worden om te voorzien in de behoeften van een groeiende bevolking, maar groei omwille van de groei? Waarom staan de groei van welzijn en de eerlijke verdeling van welvaart niet centraal? In mijn jeugd werd deze discussie gevoerd door economen als Bob Goudzwaard en Jan Tinbergen, wellicht ook voor u nog bekende namen. Die discussie leek wat verstomd, maar tegenwoordig zie ik steeds vaker begrippen als ‘ontgroei’ (degrowth) en ‘postgroei’ voorbij komen. Betekenis-economie expert Kees Klomp en econoom Paul Schenderling zijn voorbeelden van Nederlanders die nu een soortgelijk maatschappelijke debat stimuleren en zich inzetten voor concrete en hoopvolle verandering.

In balans

Paul Schenderling schetst ‘een Nederland dat binnen de draagkracht van de aarde leeft, terwijl mensen gelukkiger zijn geworden en de welvaart van verreweg de meeste Nederlanders intact is gebleven’. Ik ben benieuwd hoe we daar kunnen komen en wat ik daar zelf aan kan doen! Op donderdagavond 18 januari hoop ik daar meer over te ontdekken: Paul Schenderling verzorgt dan een thema-avond over duurzaamheid en postgroei in de Geertekerk.

Ondertussen gebruik ik de reclameblokken om verder te lezen in zijn boek: ‘Er is leven na de groei’.