Maak van de kerk een blauwe zone

Wil je een lang en kleurrijk leven? Ga in een blauwe zone wonen. In deze zogenoemde blue zones is de gemiddelde leeftijd (soms vele malen) hoger dan gemiddeld. Hoor je voor het eerst over deze gebieden op de wereld? Dan kan ik je de miniserie (vier afleveringen) ‘Live to 100: Secrets of the Blue Zones’ op Netflix van harte aanbevelen. In deze korte documentaire reist de Amerikaanse schrijver Dan Buettner vijf van deze plaatsen op de wereld af: in Japan gaat hij naar Okinawa, in Italië naar Sardinië. Daarna naar een buitenwijk van California, in Griekenland naar het eiland Ikaria, naar Costa Rica’s Nicoya Peninsula en tot slot naar Singapore. Hij gaat op pad met de vragen: wat hebben deze plaatsen met elkaar gemeen, wat kunnen wij er van leren en is deze manier van leven te stimuleren op andere plekken in de wereld:

Buettner ziet dat Amerikanen een hoop misvattingen hebben als het gaat om gezond leven. Naar de sportschool, koolhydraten mijden, medicijnen slikken en shakes drinken zijn volgens zijn bevindingen niet de juiste weg naar een lang en gelukkig leven. Hier ligt wel een kloof met hoe ‘wij’ het doen. Wij weten al lang dat we beter kunnen fietsen of wandelen dan de auto pakken. Wij eten avocado’s, ongebrande noten en zoete aardappelen. Bewegen, goed slapen, goed eten: het hoort bij een lang en gelukkig leven.

Voor zover we dat in de hand hebben natuurlijk. Want dat realisme ontbreekt in de docu. Onheil kan ons zomaar treffen. Het is niet zo dat we de wereld en onze gezondheid naar onze hand kunnen zetten. Niet alles is maakbaar. Toch is het interessant om inspiratie te halen uit deze miniserie en te kijken hoe we dat kunnen toepassen in ons eigen leven. Wellicht met kleine stapjes.

Niet alleen voeding en beweging

Wat mij opviel aan de gemeenschappelijke factoren in de blauwe zones is dat twee elementen voor kunnen komen in onze kerken. Twee factoren voor een lang leven zijn hopelijk aanwezig in veel kerken in ons land, namelijk: een doel hebben en een gemeenschap. Het sociale aspect, anti-eenzaamheid, kleine gemeenschappen, vrijwilligerswerk, iedere dag een doel in je achterhoofd: het zijn onmisbare elementen om een mensenleven lang en kleurrijk te kunnen maken.

Wel blijf ik een beetje steken op dat doel. Hebben wij een gezamenlijk doel? En wat is dat dan? In orthodoxe kerken is dat doel vaak heel duidelijk: Jezus. Maar Jezus lijkt voor ons eerder een inspiratiebron dan iets waar onze levens naartoe werken. Wat is jouw doel in het leven? Kun je daar iedere dag energie en inspiratie uit putten? Is je leven lichter, vrolijker door dit doel? Ik ben er voor mijzelf nog niet helemaal uit. Zouden we als kerken een doel moeten creëren waar we met elkaar aandacht aan geven? Misschien ieder jaar opnieuw?

Doelgericht leven

Zullen we elkaar de komende jaren eens bevragen op onze doelen? Niet om de maakbaarheid te vergroten, maar de zin van het leven. Vraag het je vrienden, collega’s, sportmaatjes en gemeenteleden. Wat zijn hun doelen? Waar leven ze voor? Waar komen zij ’s ochtends hun bed voor uit? Is er na een tijdje misschien een gemene deler te vinden die we als kerk als gezamenlijk doel kunnen noteren? Dit leerproces kan dan vruchten voor ons allen afwerpen en wie weet worden we dan allemaal kleurrijk en gelukkig 100 jaar oud.