Nagekomen Kerstpost | Winterdorp: gedroomd verleden of….?
Geschreven door Jan van Aller
Je kent ze vast wel, van die verslagen in de krant of op TV over mensen die iedere Kerst een z.g. Winterdorp, of Kerstdorp creëren.
De verhalen volgen een min of meer vast stramien: Vaak begon het ‘onschuldig’, met de aankoop van een klein huisje. Bij een huisje hoort natuurlijk een tuintje, en een buurhuisje – en allengs groeit het uit tot een heus dorp, of liever, klein stadje, want een stationnetje ontbreekt zelden. Het is besneeuwd, Dickens-achtige stelletjes lopen gearmd door de knusse straten. Geen supermarkten, wel winkeltjes uit grootmoeders’ tijd. Geen dampende SUV’s, maar arrensleden.
Gedroomd verleden of verlangen naar een zachtere toekomst?
Het is makkelijk om hier een beetje neerbuigend over te doen, over ‘goede smaak’ en ‘kitsch’ . Ik vind het een spannender uitdaging, om je af te vragen: wat is precies dat de aantrekkingskracht van zo’n knus winterdorp?
Gedroomd verleden of verlangen naar een zachtere toekomst?
Het valt me op, dat in de winterdorpen zoals ik die meestal zie, een wereld wordt uitgebeeld zoals die nooit bestaan heeft. Een gedroomd verleden waarin ‘mensen nog tijd voor elkaar hadden’, ‘minder haastig waren’ – enfin je kunt de bijbehorende verklaringen wel verder invullen.
Het is hier niet de plaats om een uitgebreid betoog op te zetten over de stelling ‘vroeger was alles beter’ maar – kort gezegd – daar geloof ik niet in. Ook niet dat vroeger ‘alles’ slechter was overigens.
Elke tijd zijn eigen uitdagingen
Iedere tijd heeft zijn eigen uitdagingen. Over die van ‘onze dagen’ (uit de kerstliederen…) hoef ik ook niet uit te weiden. Maar het is van alle tijden om je te leren verhouden tot de uitdagingen van je eigen tijd. Je kunt hartstochtelijk verlangen naar een wereld met meer mildheid, meer zorg voor elkaar en de natuur, minder geweld etc. En dan stel je jezelf de vraag: wat kan mijn rol, mijn bijdrage daarin zijn?
Of je kunt wegdromen in ‘hoe het vroeger was’. Het gedroomde verleden van een winterdorp. Maar omdat het verleden definitief verleden tijd is, daagt zo’n houding je minder uit tot eigen betrokkenheid.
Een toekomstdorp, dat is pas spannend
Het zijn zomaar wat gedachtes bij een volstrekt onschuldige hobby, ongetwijfeld vol liefde en toewijding uitgevoerd. Jong en oud vergapen zich aan zo’n miniwereld zonder vervuiling en snelwegen. Maar ik zou het spannender vinden als al die energie en toewijding zou worden gestopt in een ‘toekomstdorp’. Niet als de verbeelding van een verleden dat niet echt bestaan heeft, maar als stimulans om deze wereld een hoopvolle toekomst te geven. Als iemand zich geroepen voelt om zo’n dorp te gaan bouwen…misschien wel een mooie uitdaging voor creatieve en hoopvolle Geertekerkers!
