Onderweg

Sinds september 2014 werk ik op het landelijk bureau van de Remonstranten aan de onvolprezen Nieuwegracht. Zelf woon ik in de Vogelenbuurt en het is een genot om elke dag naar kantoor te fietsen, door de Boothstraat, over het Janskerkhof, langs de cafeetjes aan de Korte Jansstraat en dan achter de Dom langs. Ik woon nu vier jaar in de stad en kan me nog steeds lichtelijk verbazen over de eigen interpretaties van de wegenverkeerswet door alle verkeerdeelnemers. Heb me al aardig aangepast aan deze ‘survival of the fittest’ en kijk vooral alle kanten op als ik een pizzakoerier denk te horen.

Sinds 1 juli ben ik interim directeur en ook hier ben ik in een nieuwe omgeving beland: die van het jargon. Zo kwam ik het begrip ‘viaticum’ tegen. Ik kende het niet en dacht onwillekeurig aan het woord ‘afrodisiacum’, een lust opwekkend middel. What’s on a man’s mind. In zekere zin wekt een viaticum ook lust op misschien: het is namelijk de vergoeding die een dominee krijgt als hij elders een preekbeurt verzorgt. Dit Latijnse woord betekent zoiets als ‘reisgeld’. Maar ook is het viaticum de (laatste) communie voor degene die in stervensgevaar verkeert. Er is dus een parallel met het Utrechtse stadsverkeer.

Deze week heb ik een gesprek met Tina Geels, lid van de Raad voor Samenwerking en Oecumene. Ik weet dat Tina een scherp verstand heeft, dus ik heb me natuurlijk goed verdiept in de ‘ins en outs’ (gewoon Engels) van deze club. Binnenkort heb ik een vergadering van het moderamen van de CoZa. Ook weer een klassiek woord, moderamen betekent ‘stuur of roer’ ofwel bestuur, in dit geval de commissie die de vergaderingen van de CoZa voorbereidt. De CoZa? Zoek dat zelf maar even op: https://www.remonstranten.nl/wiki/organisatie/commissie-tot-de-zaken/