13 oktober 2021

Het kleine huis

Geschreven door Corrie Vis
Actueel Foto: NBC/photofest Het kleine huis

Wat een heerlijk vooruitzicht om na een lange werkdag – vol prikkels en intense verhalen – even te verdwijnen in de wereld van “Het kleine huis op de prairie”: mijn favoriete jeugdserie uit de jaren ’70. Bij toeval kwam ik het al zappend tegen. Eerst keek ik een aflevering uit nostalgie en met een blik van: “o ja dat herinner ik me nog”. Zoals dat de oudste dochter van de familie Ingalls, Mary, blind werd of hoe gemeen Mrs. Oleson was, de plaatselijke kruideniersvrouw, om nog maar te zwijgen over haar dochter Nellie.

Kleine gemeenschap

Gaandeweg raakte ik meer en meer geboeid door het dorpsleven in Walnut Grove en vooral hoe solidair mensen in een kleine gemeenschap met elkaar leven.

En tot mijn verrassing ging mijn 10 jarige stoere zoon ook vragen om “Het kleine huis”. Te midden van werken in de cloud, voetbal, gamen en Instagram biedt deze serie iets heel anders. En wat is dan dat “anders” vraag ik me inmiddels af bij seizoen 7? Natuurlijk is het fijn om te genieten van de beelden van de weidse natuur en het eenvoudige gezinsleven in dat romantische houten huis. Het is bijna PR voor de Tiny House beweging.

Authentieke emoties

Maar voor mij schuilt de fascinatie in de levensechte karakters die worden neergezet. En vooral hoe er omgegaan wordt met ingewikkelde emoties als woede, jaloezie en verraad. Kinderen mogen nog ontzettend ongenuanceerd boos zijn en ook vader Charles mept soms met harde vuist iemand neer die hem groot onrecht aandoet. Ik denk dat het dàt is wat mijn zoon fascineert: de rauwe authentieke emoties.

Zoals wanneer er een nieuw jongetje in de klas komt die stottert en door iedereen uitgelachen wordt behalve door het zoontje Ingalls. Hij wordt de beschermeling en vriend van de zwakkere totdat hij op een dag ook het stotteren belachelijk maakt omdat hij bij de klas wil horen. De held wordt zo een verrader. En wat het vooral zo erg maakt is dat het stotterende jongetje dit meekreeg terwijl zijn beschermer dacht dat hij er niet was. De blikken die de twee vrienden dan uitwisselen spreken boekdelen. Het is niet makkelijk om het vertrouwen terug te winnen.

Sociale kwesties

Daarnaast is het fascinerend om te zien hoe de industrialisatie zijn intrede doet. En mensen worden gelokt met grotere rijkdom, maar al doende doorkrijgen dat je daarvoor andere waarden moet inleveren zoals: simpelweg genieten van een zelf gekookte maaltijd.

Of het thema van de Indianen waar zoveel haat tegen is en die zo slecht behandeld werden in die tijd. Gelukkig gaat de schrijfster, Laura Ingalls Wilder, daar met scherpe pen tegenin en stelt ze de vooroordelen aan de kaak. En dan heb ik het nog niet gehad over de geëmancipeerde vrouwen of over de rol van de huisarts en de dorpsdominee. De preken van dominee Alden zijn eenvoudig maar vaak precies raak. Soms krijgt een viering de betekenis van een groepsgesprek om de lucht te klaren tussen botsende karakters. Als theoloog zou ik deze serie graag eens analyseren op waarden voor een geloofsgemeenschap anno 2021 of op het gebruik van bijbel teksten bij trouwerijen en begrafenissen.

Gerelateerd