Verwondering onderweg

In het grote gebied van onze remonstrantse gemeente staan niet alleen de huizen waar onze leden en vrienden wonen, het is ook landschappelijk gezien een zeer gevarieerd gebied. Ik merk het steeds als ik de Lopiker- en Krimpenerwaard binnenrijd, het decor van de regio Schoonhoven. Voor een deel is de rivier Lek hier dominant, maar ook weer anders dan in de buurt van Vianen of Wijk bij Duurstede. Op dit moment knalt het voorjaar je tegemoet. Bomen met bloesem of met frisgroene bladeren domineren het zicht. Daartussen de weilanden en als de zon schijnt kun je heel ver kijken. In de sloten en plassen honderden watervogels en hun jongen. Een hoopvol gezicht, zo kijk ik ernaar. Helaas worden niet alle vogels door ons mensen gezien, vooral niet als ze op partnerjacht zijn, en langs de wegen zag ik de afgelopen weken geregeld dode dieren.

Even buurten

Ook goed zichtbaar zijn de kerktorens, zoals die van Montfoort, Lopik, Cabauw en Schoonhoven, meestal de eerste als ik het Lekgebied binnenrijd. Bij een bezoek deze week verscheen er opeens een heuse ooievaar op het terras. Zij hoopte te delen in onze vrijgevigheid en meestal niet tevergeefs, zo kreeg ik te horen. Vandaar haar bijna dagelijkse bezoeken aan deze familie. Mijn eerste ooievaars zag ik ruim 40 jaar geleden in de Franse Elzas. Ze liepen ook rond op de camping, een groot wonder vond ik dat toen. Maar sinds die tijd is hun nestelende en vliegende verschijning ook in Nederland weer redelijk normaal geworden. En vaak weten ze precies waar iets te halen valt. Hoe ‘menselijk’! Komend weekend zal ik de fiets maar weer eens pakken voor een tocht door het buitengebied dichtbij ons huis, richting Harmelen, Kamerik of Kockengen. Want ondanks onze zorgen om klimaat, flora en fauna, zijn er nog mooie vergezichten … en is er de hoop om een nieuwsgierige ooievaar tegen te komen.