The United States??

Verkiezingsdag

Deze column schrijf ik op de dag na de Amerikaanse presidentsverkiezingen: we houden allemaal onze adem in om te zien hoe dit afloopt. Wint Biden, of wordt het toch Trump? En als Biden wint, hoe gaat Trump zich dan gedragen?

Toont hij zich een waardig verliezer of zet hij allerlei groepen tegen de nieuwe president op?

Wie het ook wordt, feit is dat het land tot op het bot verdeeld is. Zoals in een beschouwing in de NRC stond: Amerika huizen twee zielen. Hoe kunnen die twee helften weer samenkomen, hoe vinden de mensen elkaar om samen het land op te bouwen. Hier, aan de andere kant van de plas, lijkt de kloof dieper dan ooit.

Oprah

Een heel goede vriendin van mij woont half in Nederland, half in de Verenigde Staten. Op dit moment zijn zij en haar man daar: heel betrokken als altijd (zij heeft actief meegewerkt aan de campagnes van Obama).

De grote verdeeldheid baart hen zorgen, zelf zijn zij altijd zeer betrokken bij projecten die verbinding zoeken. Via haar krijg ik ook dát geluid uit Amerika te horen. Het is niet alleen maar mensen tegenover elkaar, mensen zoeken óók hoe zij bruggen kunnen slaan naar elkaar.

Een mooi voorbeeld was de bijeenkomst die Oprah Winfrey op de avond voor de verkiezingsdag organiseerde, waarin zij probeerde om mensen bij elkaar te brengen.

Het was een zoomsessie, maar wel van een ander kaliber dan bij ons. Hadden wij met onze beleidsborrel in de Geertekerk een bescheiden sessie met 40 deelnemers,  bij Oprah waren het er 70.000! Hoe dat precies ging weet ik niet. Maar in de bijeenkomst bracht zij leiders van verschillende religies bij elkaar en eindigden zij met een gezamenlijk gebed.

Verbinding

Ik merk dat ik altijd wat kriebels krijg van dit soort Amerikaanse sessies: het kan de boel ook dichtsmeren, een beetje te gemakkelijk voelen. Toch denk ik, dat het juist in dit soort tijden van groot belang is, dat we vanuit de verschillende religieuze stromingen bouwen aan verbinding. Het is niet zo moeilijk om mensen uit elkaar te drijven: het wantrouwen tussen mensen is gemakkelijk te voeden. Het is veel lastiger om mensen weer bij elkaar te brengen, om het aangetaste vertrouwen in elkaar weer op te bouwen.

Geloof heeft alles te maken met vertrouwen. Het is de grondbetekenis van het woord Griekse woord ‘pistis’. Het is een opdracht aan ons allemaal, zoals we ons verbonden weten aan een geloofsgemeenschap, om het vertrouwen in elkaar en in de samenleving te voeden. Ik realiseer me dat eens te meer door de gesprekken met mijn vriendin. En om te delen wat er al gebeurt: de mensen die betrokken zijn in hun buurt, in hun dorp, de dialoog-groep in onze gemeente. Kleine stappen die ons kunnen inspireren om juist dat nu uit te dragen: dat we ons niet uit elkaar laten drijven, maar dat we elkaar opzoeken.