11 november 2015

Sint Maarten

Geschreven door Liesbeth Orthel

Elf november, Sint Maarten. De vlaggen wapperen vrolijk op de Dom. De dag begint met klokgelui. Het is feest! En elk jaar wordt dit feest een beetje grootser en vooral ook langer gevierd, in Utrecht. Er is lekkers in huis, vanavond zullen er kinderen aanbellen en al zingend om snoep bedelen. Dus dat is vast onder controle.

Bij de voorbereidingen die ik tref denk ik onwillekeurig terug aan de tijd dat mijn eigen kinderen langs de deuren gingen. Ik was dat van huis uit niet gewend, maar in Utrecht ontkom je er niet aan. En kinderen laten zich zoiets spannends natuurlijk niet door de neus boren door een onnozele moeder. Gevolg was dat er die dag na school meestal afgesproken werd met vrienden waar de ouders zelf ook aangestoken waren door het heilig St. Maarten vuur. ’s Middags knutselen om een lampion in elkaar te prutsen. Vroeg eten en hop met een groepje de straat op, de deuren langs. Het voordeel voor mijn kinderen was dan weer dat er in ieder geval één adres was waar de voorraad lekkers op orde was.

Geven, ontvangen, delen

Aan het eind van de avond wordt de ‘oogst’ met elkaar vergeleken. Mandarijnen belanden meteen op de fruitschaal, niet de moeite. Het snoep brengt meestal niet het beste in de kinderen naar boven. In het begin is er niets aan de hand en wordt er geruild. Maar natuurlijk gaat het meestal nét om die dingen die je zelf ook zo graag zou houden. En dan begint het: onderhandelen, bedelen en op het gevoel van de ander inspelen. 100% kans op ellende. Als moeder probeer je de lieve vrede te bewaren. Je slingert wat opbouwende teksten de ruimte in over delen en een ander eens iets gunnen. Helaas, het had zelden het gewenste effect. En zo is menige vrolijke avond uiteindelijk geëindigd met teleurstelling en verdriet.

Mijn spelen is leren

Gek maar waar, juist op de avond dat je naspeelt dat St. Maarten een bedelaar zomaar iets warms geeft voor de kou, juist op de avond dat je zelf van alles hebt ontvangen van vreemde mensen, juist op díe avond kan je je er zelf niet toe zetten om iets met een ander te delen. En zo blijft de les die ons in één van de nieuwere St. Maartenliederen voorgehouden wordt nog altijd actueel

Sint maarten wordt herdacht.
Waarom doen we dat dan???
Omdat de boodschap waarde heeft!
En wat is het dat je hiervan leren kan?
Dat je als je veel hebt daarvan ook iets aan een ander geeft!

Gerelateerd